Εγώ δεν ήθελα να είμαι ήρωας
Μου έφτανε ένα αγροτόσπιτο
και η γλυκιά απαρίθμηση χαδιών
Δεν ήθελα να μετρώ νεκρούς σε εκστρατείες
Εγώ δεν ήθελα να είμαι ήρωας
Μου έφτανε η μελωδία απ το λιβάδι
Και το σκάψιμο για να φυτέψω σπόρους
Δεν ήθελα να σκάβω λάκκους ούτε να ακούω εμβατήρια
Εγώ δεν ήθελα να είμαι ήρωας
Ήθελα απλά να ξαναδώ τη μάνα μου
Να αγκαλιάζω την αγάπη πρωινά
Να αγναντεύω κάμπους και βουνά
Να χειμωνιάζει και να είμαι στα ζεστά
Φωνές να ακούω από παιδιά
Εγώ δεν ήθελα να γίνω ήρωας
Ήρωα με κάνατε εσείς
Αν με ρωτούσατε πριν γίνω μνήμα σε γιορτές
Το ξίφος θα άφηνα και τις άβολες στολές
Εγώ δεν είμαι ήρωας
Είμαι ένα νεκρό παιδί που στείλατε στον πόλεμο
Είμαι αυτός που γνώριζαν καλά όσοι αγάπησαν
Μα εσείς αποκαλείτε ακόμα άγνωστο
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
