Ανέκαθεν μου άρεσαν τα πράγματα, τα τοπία, οι εικόνες που δεν σε κάνουν
να σκέφτεσαι κάτι συγκεκριμένο· απλώς υπάρχεις, υπάρχουν και δεν σε νοιάζει
τι βρίσκεται πέρα απ’ αυτά.
βαδίζεις και δεν σκέφτεσαι τίποτα, μόνον αισθάνεσαι με την αφή· σαν κάποιος που βρίσκεται εκεί που λένε πως δεν μπορείς να είσαι· σαν κάποιος που όσο πιο κοντά
φθάνει στο φως, τόσο απομακρύνεται από το όνομα.
αισθάνεσαι χωρίς να πρέπει απαραίτητα να αισθάνεσαι· να αισθάνεσαι όσο μπορεί να αισθάνεται ένας «ερεθισμός».
η αισθαντικότητά σου είναι το μέτρο για το ασύγκριτο· να αισθάνεσαι τον πιο μύχιο
συριγμό της σιωπής· όπως ακριβώς αισθάνεται μια γλώσσα που δεν υπάρχει.
να είσαι ο ίδιος η έσχατη αίσθηση· να αισθάνεσαι ακριβώς εκείνο που σ’ απαρνιέται· και να το απαρνηθείς κι εσύ συντριπτικά μόνο με την αίσθηση.
οι λέξεις έχουν αποσαφηνίσει τα νοήματα· έχω φτάσει εκεί που λένε πως μόνον η σιωπή
μπορεί να φτάσει· με την αίσθηση μόνον έχω φτάσει· ολομόναχος περνάω από μέσα της σαν να ‘μαι τίποτα.
έχω φτάσει εκεί που λένε πως μόνον η σιωπή μπορεί να φτάσει.
η αίσθησή μου έφυγε πιο μπροστά από μένα.
η αίσθησή μου έφυγε πιο μπροστά από μένα.
[*Από το υπό έκδοση βιβλίο Κυψέλες που πρόκειται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κίχλη. Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Ken Van Sickle. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
