κατάφαση δεν είναι – απλώς πηγαίνεις
με τον ρυθμό του κόσμου πια
χωλαίνοντας μαζί του
ούτε και προσδοκία ακριβώς – μια ανάμνησή της
μάλλον, που συγκρατείται για να μη σβηστεί
από ευτελείς χαρές σαν τύχουν
και πάντως όχι νόημα – μόνο βόμβος
όπως εντόμου με κινήσεις κυκλικές
παραδομένου στου φωτός την παγίδα
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Valery Kondratov. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
