Η δύση της ίριδας
φωτεινών οραμάτων
θολώνει συναλλαγές ζωής
βάφοντας γκρι τον ουρανό,
χωρίς βροντές κι αστραπές,
με τα σύννεφα
να περισσεύουν,
πραμάτεια ελπίδας
σε παζάρια ψυχών,
που ακυρώνουν
κάθε διαθήκη του χθες,
χαμένοι στην άλγεβρα
σε αδιέξοδα
που μόνο η ποίηση
μπορεί ν’ ανατρέψει.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Έργο: Joel Robison.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
