Μετάφραση: Κώστας Λιννός
Κοννέκτικατ
Σκοτεινά γκρίζα και πιο αμυδρά
Γκρίζα από τα κοντινά χωράφια
Και τους μακρινούς λόφους˙
Ακίνητος, το μυαλό του
Παίζοντας σιωπηλά
Ξανά και ξανά με τις
Ανήσυχες χάντρες του των λέξεων.
Φλόριντα
Μαθαίνουμε από τα ζώα μας, αν είμαστε έξυπνοι.
Ξέρουν πως να περιμένουν. Γνωρίζουν πως να τρέξουν
Να προφτάσουν. Ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους
Το περνάνε σε παράθυρα.
Ιλλινόις
Η αλήθεια είναι, ότι κάθε ανάσα
Γίνεται κόκαλο
Γίνεται σκόνη.
Κάνσας
Στο ποτάμι γρομπαλάκια από χωριάτικη τσακμακόπετρα
Αναπαύονται μεταξύ των θαλασσινών πυθμένων
Από ασβεστόλιθο, ανεξήγητα, γυάλινα
Ανάμεσα στα πορώδη κουβάρια των όστρακων.
Κεντάκυ
Την κοιτάζω σε μια φωτογραφία που βρήκα,
Αγέλαστη σ’ ένα μεσάτο φόρεμα. Μη λέγοντας
Πως η ξέφρενη ηλικία των είκοσι
Βρυχήθηκε μες από δω.
Μοντάνα
Το γκρίζο σύννεφο σαν μια μάλλινη μπλούζα
Παραμέρισε για την καρδιά του φεγγαριού.
Νιού Χάμπσαϊρ
Η πόλη ήταν από τούβλα και πέτρα τον καιρό
Πριν το γυαλί και το ατσάλι. Εκείνες τις μέρες
Η πόλη ήταν δρόμοι από γυναίκες.
Νορθ Καρολάινα
Τα μοναδικά σύννεφα
Που σχηματίζονται είναι σύννεφα
Από κοράκια,
Η μοναδική σκιά, βελανιδιές
Δεμένες μαζί σ’ ένα κουβάρι από βελανίδια.
Σάουθ Καρολάινα
Σπόροι ελπίδας περιμένουνε
Στο ιερό έδαφος κάτω απ’ τα πόδια μας
Και στο φως και στις σκιές,
Στριφογυρίζοντας πιο χαμηλά απ’ τα κώνεια.
Τέξας
Η φούστα της προσκολλάται σ’ αυτήν με τον τρόπο
Που η ομίχλη προσκολλάται σ’ ένα λουλούδι.
Τα πόδια της είναι κουλουριασμένα, τ’ αποκοιμισμένο της
Πρόσωπο απαλό σαν μιας αγίας. Οδηγώντας για ώρες
Ένας άντρας συλλογιέται πως μετρώνται τα πράγματα,
Πως ο καφές έχει πάντα καλύτερη γεύση στις μικρές πόλεις.
[Από την ποιητική σύνθεση Δαφνοστεφής Ποιητής. Robert Fitterman: Αμερικανός ποιητής και δοκιμιογράφος. Γεννήθηκε το 1959. Μαζί με τη Βανέσσα Πλέις (1968), είναι οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι του σύγχρονου αμερικανικού ποιητικού κινήματος Conceptual Poetry. Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
