ΒΡΟΧΙΝΟ, 1
Τα τρυπημένα δάχτυλά μας
δεικνύουν τα φύλλα
μια καθημερινή επίφαση του κόκκινου.
Λεπτεπίλεπτα πριν ξεπροβάλουν εκείνα
απομένουν για λίγο
σε σκόνη λουσμένα.
Διάτρυτη η βόλτα
επίπονος ο χρόνος της κοπής
ανθίζει πλήρως η πιθανότητα να με ξεχάσεις.
ΒΡΟΧΙΝΟ, 2
Μικρή σταγόνα στου φύλλου την άκρη
θύμηση σε πέπλο ευγενικό, μια τύπου ενόραση
σταλάζεις πέρα από τις αντοχές την όαση του κάμπου.
Είσαι ό,τι απέμεινε να μεταχειριστούμε.
Πλησιάζουν μ’ ένα μεγάλο φακό την ορμή σου
μεγεθύνοντας λείψανδρες λέξεις και ρύπους
στη συμπυκνωμένη σου φύση.
Δεν μπορείς παρά να πέσεις επάνω τους.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
