1. Métahistoire
Ήρθες κι έβαλες έναν τόνο σωστό μες στην τριγύρω μου ανορθογραφία. Να, κάπως έτσι καρποφορούν οι λέξεις. Βλέπεις ανθρώπους απέναντι. Παρατήρησέ τους. Μες στην πολλή τη φούρια του αδιάφορου, στην έκφρασή τους της οσμής του παλαιοπωλείου, σκοντάφτουν κάποια στιγμή, καθώς βαδίζουν τροχάδην, πάνω σε μία τουλίπα. Το παιδαγωγικό χαστούκι, ο έρωτας. Θέλω να πω το εξής· να εμπιστεύεσαι τα λουλούδια, κι ας μη σου μιλούν πάντα με τ’ αλφάβητο.
Ένας αναπεπταμένος κόσμος πλέει σε μια φούχτα όνειρο, μια άγρυπνη σύντροφος καλπάζει στα σεντόνια μου. Ξεκρίνω ένα μονοπάτι που κόβει μέσ’ απ’ τον χρόνο και μας ξεβράζει στων αλλωνών το ξέφωτο. Είναι η μυστική μας οδός, η γωνιά η μακρινή απ’ τα παρατρεχάματα και τον πυρετό τού γύρω κόσμου που ξεφτίζει, μια κόγχη προσευχής χτισμένη στ’ αψηλά της Τήνου, αόρατη για τους αδαείς από έρωτα, που σκαριφούν, για όσους υπνώττουν μπροστά στη δική τους προκείμενη Χ.
Ένα παραθυράκι εστραμμένο σε μιαν άλλη ανοιχτωσιά, ημέρα επόμενη, πανοραμική, μες στην ξώφαλτση. Μια αδιακοίνωτη θαυματουργία, η métahistoire.
2. Big Bang
Η μείξη των δύο παράξενων όντων παραγέμιζε το φόντο, αναμεταξύ τους οι εκλάμψεις έχυσαν ωδές, πλημμυρίζοντας τον θόλο. Αστροβόλησαν και γυρόφεραν μέσα σε ρωγμές αστραπών και βροντοτσακισμάτων, και περιδινήθηκαν στη μαύρη τρύπα που διανοιγόταν απ’ το ένα στ’ άλλο, στην απόκρυφη Χώρα όπου σε κατακλύζουν θραύσματα συνείδησης και κύματα καπνού. Και σκαρφάλωσαν οντολογικά καμπόσους βαθμούς κι όλο αναρριπίζονταν αφ’ εαυτών, απόηχος που στριφογυρνούσε και γινόταν αποξαρχής, μέχρι να μεταλάβουν καθώς μια απυρόβλητη σφαίρα του Ηλίου.
Δεν ήταν τελικά παρά μία μοναχά στιγμή που η Θάλασσα ξεχείλισε από τον Ουρανό.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Έργο: Marino Marini.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
