Aγγελικό
Το μαύρο ριχτάρι π’ απλώθηκε
Σε νανουρίζει μ’ ένα ψιθυριστό απόκοσμο σκοπό:
Πηγές, τρεχούμενα νερά κι ένα δροσερό αεράκι
Θωπεύει τα υγρά μαλάκια σου ενώ το
Μωρουδίστικο άρωμα αγάπανθων λαξεύει τον αέρα
Βαρώντας το ουράνιο σήμαντρο
Άγγελοι Καταφθάνουν να διώξουν την σιωπή
Σαλαγάνε κοπαδιαστές ευχές που ως τώρα
Ανεμοδέρνονταν και δεν ζυγώναν.
Μια νέα προσευχή πλέει κοντά σα
Μουρμουρώ τη βαρκαρόλα και τιθασεύσει Ο ωκεανός
Μύρισε θαλασσινή αύρα
Λουλουδιαστή κατάνυξη ανθίζει
Και διώχνει τα μάγια των καιρών
σαν ξαστοχούν τ’ ολόγυμνο κορμάκι σου
Πριν ξεχυθεί στο μονοπάτι να καρπίσει
Αγριοτριαντάφυλλα της άνοιξης.
Πέρασαν μακριές μέρες, μέρες μαζί,
αγάλι αγάλι σε πλησιάζει ο χρόνος
κουβαλώντας ηλιοβασιλέματα
Κρυσταλλένια ξημερώματα
Κι ένα παρθένο ξεροβόρι.
Αλαφιασμένη χτυπά η καρδούλα σου
Με τα πρώτα άμετρα ερωτικά κοιτάγματα
Πλάι στις μελωδικές πηγές του Αροάνιου,
τώρα που το νερό χαμογελά
σε λευκά Βότσαλα σκεπασμένα
Ψίθυρους το σούρουπο
Και ένα Γέλιο δικό σου.
Αναμνήσεις θα έρθουν στο ρημοκλήσι,
Με Ξεχασμένα Όνειρα τ’ Αυγούστου
ζωσμένα μ’ εφηβική ηδονή
Νωπά απ’ τον ιδρώτα και τα δάκρυα
Που τα μάτια σου θ´ αφήσουν.
Ναι γλυκιά μου, είναι νερό η ζωή
Άλλοτε δροσιά θα σ’ αγγίζει τα χείλη σα πλαταγίζουν
Άλλοτε νοτισμένο πέπλο θα ξεπηδά μπροστά σου.
Μη φοβηθείς γλυκιά μου, κλαίω γώ το χάραμα
για να πλυθεί το μέλλον σου
Να πυργώσει στις μέρες πού έρχονται.
Ανέβα στ’ άλογο, προχώρα μπρός
Κι εγώ σαμαροσκούτι θα χω βάλει να μη πέσεις.
Κάλπασε και μη κοιτάς πίσω, κόβε κoπνό,
Μαζί σου κένταυροι θα σμίξουν
και αν λίγοι είστε
σκέψου πόσο μόνος νιώθει ο αποσπερίτης,
μα πόσο φώς χαρίζει.
Νιώσε τη μοναξιά μιας αετοκορφής
μα και την αχώρητη ομορφιά της .
Θυμήσου τη πρώτη αγκαλιά που έψαχνες
στο γυρογιάλι όταν σου φάνηκε απέραντο.
Τότε η ευτυχία βομβούσα θα ναι
Ο χρόνος βόνασος που θα τσαλαπατά τη λήθη·
Η ζωή αλέτρι ν’ αφήνει χνάρια πίσω
Και βουκέντρα ο νους κοριτσάκι μου,
Να σ’ οδηγεί ορθά.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Sally Mann.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
