Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
στον Β. Λ. Βελιτσκό αφιερώνεται
Ας όλα έχουν υβριστεί μ’ αιώνες εγκλημάτων,
Ας μην απέμεινε κανένας καθαρός,
οι τύψεις της συνείδησης πιο δυνατές απ’ τις αμφιβολίες είναι,
και δεν καταλαγιάζει εκείνο που ‘χει ανάψει στην ψυχή.
Τυχαία το ένδοξο δεν συνέβη·
ευτύχημα που στους ανθρώπους ήρθε ο Θεός·
Τυχαία ο ουρανός δεν έσκυψε στη γη,
της αιωνιότητας άνοιξε το παλάτι.
Στο βάθος το απύθμενο της οικουμενικής συνείδησης
η πηγή της αλήθειας δεν έσβησε, ζει,
και πάνω στα ερείπια της αιώνιας ντροπής
τα λόγια της ηχούν σαν κωδωνοκρουσία πένθιμη.
Γεννήθηκε στον κόσμο το φως, το φως θα διώξει το σκοτάδι,
μα φέγγει και μέσα σ’ αυτό, στο όριο του καλού και του καλού.
Όχι με εξουσία δοτή, μα μ’ εκείνη της αλήθειας
του αιώνα ο πρίγκιπας καταδικάστηκε με όλα τα έργα του μαζί.
