Μέσα στη νύχτα
στο βαθύ ύπνο
χτύπησε ο συναγερμός
του μυαλού του
σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι
σαν μεθυσμένος προχώρησε
στάθηκε στο παράθυρο
κι έμεινε εκεί
να κοιτάζει αποσβολωμένος
έξω στο δρόμο
ένιωσε τόσο μόνος
όσο ποτέ άλλοτε
κι ας είχε δικούς του ανθρώπους
αισθάνθηκε
σαν ν’ ανεβαίνει στο ικρίωμα
αθώος μα καταδικασμένος
στην εσχάτη των ποινών
κανένας δεν με νιώθει, σκέφτηκε
σε ποιον να μιλήσω
και γύρισε σιγά σιγά
πίσω στο κρεβάτι του
ξάπλωσε ήσυχα
κι ευχήθηκε μέσα του
να μην ξυπνήσει ποτέ ξανά.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Margaret Durow.]
