Μέχρι να βάψω
τ’ άχρωμα λουλούδια
δεν θα ζω,
θα αναπνέω όμως
χωρίς να βλέπω
ξύπνιος όνειρα,
χωρίς να χτίζω
στις λάσπες λέξεις,
μόνο θα αγαπώ
ανέκφραστες συλλαβές
βαμμένες κίτρινες
σ’ ασπρόμαυρο λιβάδι
κι εσύ θα φταις
που μ’ έκανες ποιητή
έστω για μια στιγμή,
άγραφο «ενοικιάζεται»
σε φιλί δίχως ρίμα.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Η φωτογραφία είναι από την ταινία Η διπλή ζωή της Βερόνικα (1991).]
