Αν μπορούσα να γράψω μια λέξη τώρα
αυτή θα ήταν δρόμος.
Δρόμος να με φέρνει σε σένα
και δρόμος να μ’ οδηγεί κατ’ ευθείαν μακριά σου
δρόμος να τυλίγεται με βία στο λαιμό μου
δρόμος να μου δαγκώνει το μάγουλό μου με λύσσα
δρόμος να με φιλά στο αυτί με τη γλώσσα
και δρόμος να μου καίει τα μάτια στον ήλιο.
Αν έπρεπε να γράψω μια λέξη τώρα
θα ήταν δρόμος.
Δρόμος για ταξιδιώτες κι αυτοκίνητα
για φωνές, για ελπίδες και νόμους
στην άκρη του γέλια σπαρταριστά σου
κυλούν πάνω στο υγρό χορτάρι
στη μέση του ονειροπόλοι άνθρωποι σαν εμένα
περπατούν χαμένοι τρεις μέρες και νύχτες.
Αν μπορούσα να χαράξω στο πρόσωπό σου μια λέξη
σαν αλφαβητάρι θα’ ταν
ο δρόμος που ταξίδεψα να φτάσω στην καρδιά σου
ο δρόμος, σαν που με ταξίδευες, να φτάσω στην καρδιά σου.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Βασίλης Μακρής.]
