Στον ναό του Ανθρώπου, καλή ώρα απόψε στους
τέσσερις τοίχους μου, μην τολμήσει κανείς απ’
αυτούς που κηρύττουν την πείνα, μην τολμήσει ν’
αφήσει βιβλία στην πόρτα, σαν αυτά που
σκονίζονται χρόνια ψηλά στο πατάρι στην ίδια
σελίδα στο ίδιο χωρίο στο ίδιο αμήν
στον ναό του Ανθρώπου δεν ψάχνω μεσσίες, δεν
ψωνίζω φθηνή σωτηρία σε χάπια, δεν έχω ανάγκη
σταυρούς να καρφώνω παλιές αμαρτίες, δε θέλησα
ούτε στιγμή παραδείσους κι η κόλαση είναι για
όσους φοβούνται τη νύχτα
στον ναό του Ανθρώπου μην έρθει κανένας θεός!
θα πετάξω το θαύμα του έξω όπως κάποτε εκείνος
πετούσε τους εμπόρους στον δρόμο, στον δικό μου
ναό δεν υπάρχουν σοφοί κολασμένοι και άγιοι,
όλοι ίδιοι όλοι θηρία σπαράζουν ο ένας τον άλλον
χωρίς την ανάγκη συγγνώμης, να βρουν το κλειδί.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Ernst Haas.]
