Μετάφραση: Virginia López Recio, Δημήτρης Αγγελής
Ο καφές είναι κρύος, σχεδόν όσο τα μάτια σου.
Σε παρακαλώ, μη με κοιτάς. Με πονάς.
Πες μου σε ποιον δρόμο χάθηκες για να καταλήξεις ακριβώς εδώ,
μπροστά μου,
μ’ αυτά τα ξύλινα χέρια κι αυτό το κρυστάλλινο πρόσωπο.
Εγώ θα σου πω, αν θέλεις,
ποιος είναι ο λόγος που χορεύω στις μύτες ανάμεσα στις σιωπές και το χρώμα
απ’ τις λέξεις σου
Εγώ θα σου τα πω όλα, όμως δεν θα σου πω τίποτα.
Υπάρχουν φορές που δεν είναι απαραίτητο.
Μου σπάζουν τα κρύσταλλα και μου τρέμει η ζωή
όταν με κοιτάς
κι ο αέρας γεμίζει για μένα με σφήκες αόρατες,
ήχους που δέν ακούγονται
και πράγματα που δεν προφέρονται με δυνατή φωνή.
Ν’ αποθέσεις τα λευκά γαρύφαλλα πάνω στο τραπέζι
κι εγώ θα σου προσφέρω επιτέλους την ειρήνη,
μόλις ανοίξω το παράθυρο για να πετάξουν τα χελιδόνια.
Έριξα το νόμισμα και μου βγήκε κορώνα.
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
