Μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου
Εδώ είπες:
«είναι υπέροχα
τα υγρά μάτια των αλόγων».
Κι εδώ: «λατρεύω τον άνεμο».
Στα βήματά σου πατώντας, αναβιώνω τις λέξεις σου.
Και σε αγαπώ, στην πέτρα που προσπέρασες,
στο ξύλινο τραπέζι
που ακόμη κρατά το χάδι του χεριού σου,
στο τσαλακωμένο τσιγάρο
ξεχασμένο στον πάτο της τσάντας μου.
Περνώ απ’ τους δρόμους που περπάτησες
και ξέρω
πόσο σου άρεσε εκείνη η σημύδα ή το παράθυρο αυτό.
Εδώ είπες:
«έτσι είμαι εγώ,
όπως η μουσική,
χαρούμενη μαζί, όσο λυπητερή».
Και σε αγαπώ
στη μυρωδιά που το κορμί μου κράτησε απ’ το δικό σου,
στο εύθυμο τραγούδι
που όλο γυρίζει και γυρίζει και γυρίζει μες στη λύπη μου.
Στη μουδιασμένη μέρα
Που εσύ αναπνέεις, ένας θεός γνωρίζει πού.
Στη σκόνη, στον αέρα,
στο σύννεφο εκείνο που δεν θα κοιτάξεις
στο βλέμμα μου που κάρφωσε τ’ ομοίωμά σου στην καρδιά μου,
στα σφραγισμένα απ’ τα φιλιά σου χείλη μου,
και στ’ αδειανά μου χέρια,
γιατί είσαι σήμερα κενό
και στο κενό ακόμη σε λατρεύω.
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
