Δεν είναι σε θέση οι άνθρωποι σήμερα να εκτιμήσουν την απλή ποίηση. Εκείνη την ποίηση που με λίγα λόγια μπορεί να πει πολλά και να μιλήσει σε παιδικές ψυχές. Εκείνη την ποίηση που μας πλουτίζει μ’ έναν τρόπο φυσικό και ανεπιτήδευτο, όπως το πρώτο φως της μέρας πλουτίζει τα βουνά και τις πεδιάδες της στεριάς και της θάλασσας.
Οι άνθρωποι σήμερα προτιμούν την ποίηση που λέει πολλά και δε λέει τίποτα. Προτιμούν την ποίηση τη στριφνή, που παρουσιάζεται σαν φως, αλλά είναι σκοτάδι αδιαπέραστο, αδυνατώντας να υπάρχει απλά, να προσφέρεται απλά, να παραδίδεται ταπεινά, να εναγκαλίζεται και να υποδέχεται με ρίγος την εξωτερική πηγή του αληθινού φωτός, τον ήλιο, με εκείνον το φυσικό και ανεπιτήδευτο τρόπο των βουνών και των πεδιάδων της στεριάς και της θάλασσας.
Αθήνα, 29 Μαρτίου 2016
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
