ο κύριος με το κόκκινο ράμφος
δε φοράει πλέον γραβάτα
τώρα αγαπάει εκείνη τη γυναίκα
που μιλούσε δυνατά
με μια φωνή που δεν ήταν δική της
και πηγαίνει με τον άνεμο
όταν τον κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια
ο κύριος με το κόκκινο ράμφος
φοράει τ’ όνομά του στο πέτο
γιατί πρέπει να νιώθει σημαντικός
τις ώρες που κανείς δεν του απευθύνει το λόγο
ταξιδεύει πάντα ο ίδιος
ο κύριος με το κόκκινο ράμφος
και φτάνει πριν απ’ τους άλλους
γιατί πρέπει να ρυθμίσει σωστά το ρολόι του
η Μαρία συνήθως αργεί στα ραντεβού της
στις κηδείες μαρτυρά τον εαυτό του
μαύρο κοστούμι και θλιμμένα γυαλιά
κάποιος κάποτε πρέπει να κλάψει για κείνον
ο κύριος με το κόκκινο ράμφος
απεγνωσμένα εκλιπαρεί τις λέξεις
όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη
η σιωπή πολλές φορές ζητάει απαντήσεις
που δεν έχει…
κάποτε γνώριζα κάποιον κύριο
με κόκκινο ράμφος
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
