ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ
Γύρισαν, για να κερδίσουν την προσοχή
Μέσα στη γνωστή ευδαιμονία τους. Σοφά, η Πόλη-Κράτος
Αφήνει ανοιχτό ένα καφέ, ένα μισοφωτισμένο μπαρ,
Έναν δυο κακόφημους οίκους –
Γιατί ο Έρωτας, το ξέρει, ποτέ δεν ολοκληρώνεται.
Οι γυναίκες τους, οδηγώντας τους βαθιά στα βουνά,
Προσέχουν καθώς τα άγρια πουλιά μαζεύονται γύρω απ’ τα πόδια τους,
Ερωτευμένες με την αθωότητα. Ποτέ δε μεγάλωσαν
Μέσα απ’ την εξουσία και τη διαφθορά,
Τον ακήρυχτο οικουμενικό πόλεμο, το νόμο του δρόμου,
Και όλες τις ζωές τους σ’ αυτή την ξεχωριστή διάσταση,
Εξορία; Να ’τοι
Αναστημένοι, γέροι τώρα την ώρα του κοκτέιλ,
Οι νότες του πιάνου στο σαλόνι. Τόσα χρόνια –
Οι οικοδέσποινες δεν προσέχουν πια,
Οι μούσες είναι πιο καπάτσες και τα νομίσματα έχουν αλλάξει.
Το χρυσό, το ασημένιο και το μπρούτζινο –
Καθένα ψάχνει το επίπεδό του, στο σχήμα των πραγμάτων.
Κύριοι σκλάβων, ευνοημένοι γιοι
Κυβερνούν τον καθένα, σαν φιλόσοφοι-βασιλιάδες.
Ένα εκατομμύριο μεγάλα φώτα κυλάνε στο παρμπρίζ
Των ταξί που τους πηγαίνουν σπίτι –
Μοναχικοί για τον Έρωτα, καθώς η κατάσταση εξελίσσεται,
Καταδικασμένοι να επαναλαμβάνονται
Σε μια νέα δημοκρατία, ούτε Ελλάδα ούτε Ρώμη.
ΕΚΛΕΣ ΣΤΡΙΤ, ΜΠΛΟΥΜΣΝΤΕΪ 1982
Μονής κατεύθυνσης, γυμνό απ’τα φαντάσματά του,
Το μισό μέρος της Έκλες Στριτ
Έμενε άδειο, τη μέρα εκείνη απ’ όλες τις μέρες
Τα ανύποπτα πόδια μου
Με πήγαιναν
Σε μια συνάντηση στα τυφλά, ή σε ραντεβού.
Αόρατη πίεση, αόρατη ζέστη
Άπλωναν τις μπλε συντεταγμένες
Μιας ελληνικής πόλης
Από το Φίνιξ Παρκ ως το Μέριον Γκέιτς,
Όπου αποκομμένοι, ένα βήμα μακριά
Απ’ τη σοφία ή την αιώνια αγάπη,
Ένα εκατομμύριο πολίτες δούλευαν, έτρωγαν
Ή ονειρεύονταν μια στιγμή του Τζόις,
Κι ένιωθαν ολότελα πραγματικοί,
Αντάξιοι της μοίρας τους, κυρίαρχοι της επιλογής,
Όπως κι εγώ, στην Έκλες Στριτ,
Πριν μπορέσουμε να συναντηθούμε εσύ κι εγώ
Στη μεγάλη εικόνα… Σύμπτωση
Κανονισμένη αόρατα, το καθημερινό ραντεβού
Ανεβασμένο απ’ το ελληνικό απροσδιόριστο
Κινείται ανάμεσά μας σαν κοινή αίσθηση,
Δεσμευτική, που μ’ ελευθερώνει
Να ονειρευτώ και να τριγυρίσω
Σ’ έναν μύθο πολύ νέο για να πάρει μορφή.
Θα τον έφτιαχνα μόνος μου, απ’ την κατεστραμμένη πόρτα
Του πρόστυχου σπιτιού της Μπέλα-Κοέν,
Από άλλα υπόγεια, άλλες πόρνες
Που ξεκουμπώνουν τη μπλούζα τους
Για πάντα, ενώ η κίνηση συσσωρεύεται
Και τα φανάρια απέξω ανάβουν πράσινο και κόκκινο
Σ’ εναλλασσόμενα πεδία πραγματικότητας –
Κι εσύ, αιώνια φοιτήτρια, διάβασες
Για τον Τζόις στην Εθνική Βιβλιοθήκη,
Ή στάθηκες στο πλήθος, η αγάπη μου αόρατη,
Στ’ αποκαλυπτήρια στο Στίβενς Γκριν.
……/
Μια ώρα πέρασε, στην Έκλες Στριτ –
Δυο μεθυσμένοι, χαλαροί στις πύλες του Μέιτερ,
Χόρευαν σουίνγκ, και τραγουδούσαν τραγούδια της Δημοκρατίας.
Παρατήρησα μια σειρά ταξί να περιμένουν
Και είδα σε ποιο σημείο αληθινό χορτάρι είχε φυτρώσει
Μέσα από μυθικά οδοστρώματα, ήδη αθάνατα,
Πράσινο σαν τη ζωή, και αδιερεύνητο.
Είχα φτάσει, ίσα ίσα το πρωί,
Απ’ τις αποβάθρες του Ρίνγκσεντ και τον ναό του Σαντιμάουντ,
Ακολουθώντας την αψίδα της οδύσσειας,
Με τον αόρατο πόθο
Να σπάσω τον κύκλο, να λευτερωθώ,
Όπως έσπασες τον δικό σου, ώσπου μια μέρα,
Στην προαποτυπωμένη πόλη,
Όπου κάθε βήμα είναι βήμα της μοίρας
Κι η αναγνώριση έρχεται μόνον έπειτα,
Θα συναντιόμασταν, εσύ κι εγώ,
Θα σηκώναμε επιτέλους άγκυρα και θα φεύγαμε.
Ο Harry Clifton γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1952. Έχει εκδώσει πέντε βιβλία ποίησης στην Ιρλανδία, τη Μ. Βρετανία και τις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων τα The Liberal Cage (1988), The Desert Route: Selected Poems 1973-1988 (1992) και Secular Eden: Paris Notebooks 1994-2004 (2007). Σήμερα διδάσκει στο University College Dublin. Έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία, όπως το Patrick Kavanagh Award και το The Irish Times Poetry Now Award. Το 2010 του απονεμήθηκε ο κορυφαίος τίτλος για την ποίηση στη χώρα του, Ireland Professor of Poetry, τον οποίο διατήρησε για τρία χρόνια. Η μετάφραση και πρώτη ανάγνωση των ποιημάτων που παρουσιάζονται εδώ έγινε στο Συμπόσιο «Living/Writing: Inner and Outer Landscapes of Irish and Greek Poets», που διοργανώθηκε στις 4 και 5 Δεκεμβρίου 2015 στο κτίριο της Βρετανικής Σχολής από το Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Παν. Αθηνών, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος IRELLAS .
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Yves BORGWARDT.]
