Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Οι Σημειώσεις του Φαροφύλακα, Στοχαστής, Αθήνα 2019.
Πόσο αληθινή μπορεί να είναι μια ιστορία; Πόσο ακραία μπορεί να είναι ώστε να φαντάζει μύθος κι ας γνωρίζουμε ότι στη ζωή όλα συμβαίνουν και όλα τα γεγονότα έχουν προηγηθεί από αυτήν, για να μπορεί ο δημιουργός, να εμπνευστεί ένα θέμα και να το γράψει.
Οι Σημειώσεις του Φαροφύλακα είναι το ένατο βιβλίο (νουβέλα) του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη, από τις εκδόσεις Στοχαστής, 2019.
Πολυγραφότατος ο Ελπιδοφόρος, πασχίζει πάντα στα κείμενά του –και πολύ περισσότερο στο εν λόγω βιβλίο–, να αφήσει σημάδια άγνωστα της ιστορίας του χώρου και του χρόνου που αναφέρεται.
Μέσα από την καλοστημένη μυθοπλασία, προβάλλεται ο χωροχρόνος των αρχών του προηγούμενου αιώνα, με το Λιμάνι της Κόπραινας, τον Φάρο της και την Άρτα.
Από το ξεκίνημα της ανάγνωσης υπάρχει μια θερμή αφιέρωση: «Στη μνήμη του πατέρα μου που μου έμαθε να αγαπώ τη θάλασσα». Αυτή η συναισθηματική θέρμη συνεχίζεται και μέσα από τη σχέση των δύο βασικών ηρώων, του Ταξιάρχη και της Σοφίας, που ο νεανικός έρωτας ένωσε τις ζωές τους στην κλειστή επαρχιακή κοινωνία με όνειρα και ελπίδες. Οι ανατροπές όμως είναι μεγάλες (δεν θα τις αποκαλύψω) και πολύπλοκες ώσπου να φανούν οι αλήθειες και να επέλθει η λύτρωση.
Σε κάθε κεφάλαιο κι ένας χαρακτήρας να βιώνει τη ζωή με εμπόδια και ανατροπές που κάνουν την ανάγνωση ενδιαφέρουσα για τη συνέχεια.
Η νουβέλα αποτελείται από είκοσι εννέα μικρά κεφάλαια, όπου στο καθένα προβάλλεται και μια ανθρώπινη φιγούρα κι όλες μαζί στη συνέχεια στοιχειοθετούν μια δυνατή πλοκή με τις δράσεις και τις αντιδράσεις τους. Θα χαρακτήριζα το έργο ‒πέρα από την ιστορικότητα στην οποία είναι τοποθετημένο‒ ότι είναι ένα έργο χαρακτήρων. Κι αυτό σημαίνει ότι γράφονται βαθιά στη μνήμη του αναγνώστη.
Συχνά στη λογοτεχνία δεν είναι απαραίτητο το θέμα της ιστορίας να είναι μια αιώνια αλήθεια, καθώς η μυθοπλασία έχει τη δύναμη της φαντασιακής απεικόνισης. Εδώ, ο Ιντζέμπελης δίνει μια απολύτως τεκμηριωμένη και με λογική αντίληψη γύρω από κάθε γεγονός, κάθε ανθρώπινης κατάστασης ή προβλήματος της ζωής. Έχει δημιουργήσει τους βίους των ηρώων του σε στενή σύνδεση με το συναίσθημα, ώστε να προκαλεί την άμεση ταύτιση του αναγνώστη.
Οι περιγραφές με το ιστορικό-κοινωνικό υπόβαθρο της εποχής, σε ταξιδεύουν στο πρόσφατο παρελθόν των αρχών του προηγούμενου αιώνα, όπως τα ατμόπλοιά της.
Οι λεπτομέρειες που απαιτεί κανείς στη σύγχρονη λογοτεχνία δεν είναι αυτές που φαίνονται με την πρώτη ματιά, αλλά πρέπει να είναι προϊόν προσεκτικής παρατήρησης, όμοια με αυτήν που ο συγγραφέας κατά τη διάρκεια της συγγραφής επέδειχνε.
Έτσι για να γνωρίσουμε εμείς οι αναγνώστες μια πόλη, μια εποχή, δεν αρκεί να γνωρίζουμε τους δρόμους και τα κτήρια. Πρέπει ο συγγραφέας να μας δείξει και τους ανθρώπους της, την επαγγελματική τους ενασχόληση, τις πεποιθήσεις τους, τις συμπεριφορές τους. Πρέπει να μας αφήσει να δούμε αυτήν την πόλη με τον ήλιο, τη βροχή, το ξημέρωμα και το σούρουπο τις Κυριακές.
Πρέπει να μας αφήσει να ακούσουμε τους ήχους της και τις μυρωδιές της… όλες αυτές οι λογοτεχνικές μεταφορές παρουσιάζονται στις σελίδες του βιβλίου με άρτια τεχνική απόδοσης και ύφους του κειμένου.
Επίσης, άλλη μια επιτυχία του συγγραφέα είναι ότι μεταφέρει τα γεγονότα του περίγυρου ιδωμένα με τα μάτια του κεντρικού του ήρωα και χρωματισμένα από τα συναισθήματά του.
Συνοπτικά, η γενική εντύπωση που αφήνει το βιβλίο είναι η ευαισθησία και η λογική εξέλιξη της πλοκής, μέσα από τους βίους και τα παθήματα των χαρακτήρων. Όλη αυτή η συγγραφική κατάθεση του Ιντζέμπελη χαρίζει την επιθυμητή συναισθηματική διάσταση της ανάγνωσης.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
