ΑΠΟΦΑΣΗ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΦΩΚΑΕΥΣ ΣΤΑ 500 π.Χ.
«Πως οι συγκυρίες, οι καταστάσεις
και τέλος πάντων οι εξελίξεις
απαιτούν αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία
είναι φανερό.
Η στάση αυτή είναι προς το συμφέρον όλων μας.
Εξυπηρετεί τον κοινό σκοπό
την πρόθεσή μας να συνεννοηθούμε
να συνεργαστούμε, να τα βρούμε βρε αδερφέ.
Άλλωστε κι η άλλη πλευρά δεν επιθυμεί εντάσεις.
Και μετά τι έχουμε να μοιράσουμε;
Όσο για τα παλιά, περασμένα ξεχασμένα.
Ο κόσμος εξελίσσεται, προοδεύει, διαμορφώνει
συνθήκες συνεννόησης και ειρηνικής συνύπαρξης.
Με σύνεση να βαδίσουμε κι όχι στην κόψη του ξυραφιού.
Ούτε είναι καιρός για ηρωισμούς κι επαναστάσεις.
Άλλος ασφαλής δρόμος δεν υπάρχει».
Περίπου τέτοια –ίδια πάντως με τα τωρινά–
που κάποιοι θα είπαν
χιλιάδες χρόνια μετά
αναπλώρισαν για μια στιγμή το νου μου
κι αμέσως χαμογέλασα στυλώνοντας τα πόδια
και πλεύρισα το κουρσεμένο πλοίο
τραβώντας με μανία κάβους και γούμενες
μεσοπέλαγα, αντίκρυ στη Φοινίκη.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
