Μετάφραση από τα ισπανικά: Ούρσουλα Φωσκόλου
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Δεν κάνω επισκέψεις, ούτε βρίσκομαι σε επαφή με κανέναν τύπο ομάδας, ούτε σε καφέ, ούτε σε σαλόνια. Αυτό θα προϋπέθετε να θυσιάσω την εσωτερική μου ακεραιότητα, να παραδοθώ σε άσκοπες συζητήσεις, να στερήσω τον χρόνο, αν όχι από τις σκέψεις και τα σχέδιά μου, από τα όνειρά μου, που πάντοτε είναι πιο όμορφα από τις ξένες κουβέντες.
Αισθάνομαι υπόχρεος απέναντι στην ανθρωπότητα του μέλλοντος. Ό,τι σπαταλώ, το παίρνω από το ιερό, εν δυνάμει, κληροδότημα στους ανθρώπους του αύριο• λιγοστεύω την ευτυχία που μπορώ να τους δώσω και μικραίνω και ο ίδιος, όχι μόνο μπροστά στ’ αληθινά μου μάτια, αλλά και μπροστά στα πιθανά μάτια του Θεού.
Δεν μπορεί να είναι αλήθεια, όμως αισθάνομαι την υποχρέωση να το πιστέψω.
Ανήκω σε μια γενιά που ακόμη δεν έχει έρθει, που η ψυχή της δεν γνωρίζει ήδη την ειλικρίνεια και τα κοινωνικά αισθήματα. Γι’ αυτό δεν κατανοώ πώς μπορεί ένα άτομο να κριθεί ακατάλληλο, ούτε και πώς το αντιλαμβάνεται το ίδιο. Μου φαίνεται κενό νοήματος, ό,τι αναφέρεται σε κοινωνικές συμβάσεις. Δεν νιώθω τι πάει να πει τιμή, ντροπή, αξιοπρέπεια. Για μένα, όπως και γι’ αυτούς που σαν κι εμένα έχουν ένα αυξημένο επίπεδο νευρικότητας, δεν αποτελούν παρά λέξεις μιας άγνωστης γλώσσας, απλούς ανώνυμους ήχους.
Αν πουν πως με κρίνουν ακατάλληλο, το μόνο που καταλαβαίνω είναι πως μιλούν για μένα, όμως το νόημα της φράσης μού διαφεύγει.[…]
[Η συνέχεια του κειμένου στο τεύχος 10 του περ. Φρέαρ, που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του τεύχους είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
