Ήταν 15 Ιουνίου του 1994, όταν πέθανε στην Αθήνα ο κορυφαίος Έλληνας μουσικοσυνθέτης, διανοούμενος και ποιητής, Μάνος Χατζιδάκις (Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925). Με αφορμή τα είκοσι χρόνια από τον θάνατό του, θυμόμαστε την ποίησή του, από τη Μυθολογία (ύψιλον, 1966).
ΕΡΩΤΙΚΟ
Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά
LORCA
Κι άν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη πού δέ θά υπάρχω
Μή φοβηθείς
Καί θά μέ βρεις είτε σάν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στό βλέμμα ενός παιδιού πού θά σέ προσπεράσει
Είτε στή φλόγα ενός κεριού πού θά κρατάς
Διαβαίνοντας τό σκοτεινό τό δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό πού κατοικούνε τ’ άστρα
Μαζεύοντ’ όλοι οι ποιητές
Καί οί εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μα σάν χρυσόσκονη πηδάνε τά ποτάμια
Καί περιμένουν
Νά λιγωθούν οί αστερισμοί καί νά λιγοθυμήσουν
Νά πέσουν μέσ’ στον ύπνο σου
Νά γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Νά σέ ξυπνήσουν καί νά δείς άπ’ τό παράθυρο σου
Τό πρόσωπό μου φωτεινό
Νά σχηματίζει αστερισμό
Νά σού χαμογελάει
Καί νά σού ψιθυρίζει
Καλή νύχτα
ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ
Φοβήθηκα τη μνήμη
Και τήν σκότωσα
Όμως εκείνη έζησε
Τραυματισμένη
Δύσμορφη
Τυραννική
Καί μου θυμίζει επίμονα
Κάθε φορά πού γράφω
Πώς ειμ’ έγώ
Κι όχι ένας άλλος
