Ο ελληνικός πολιτισμός, που υποτίθεται είναι η βαριά βιομηχανία μας και που υποτίθεται ότι τον σεβόμαστε όλοι, έστω κι αν τον αγνοούμε πλήρως, δεν δημιουργήθηκε εν κενώ. Είναι γέννημα του ελληνικού τοπίου. Απ’ το θαύμα της κλασικής τέχνης ως τα βυζαντινά και τα μεταβυζαντινά μνημεία μας, μέχρι τα επιτεύγματα της Γενιάς του ’30 (Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Μυριβήλης, Βενέζης, Τερζάκης κ.λπ.) και των μεταπολεμικών γενιών, όλος ο ελληνικός πολιτισμός διαμορφώθηκε μέσα από τον διάλογο με το ελληνικό τοπίο, τη στέρησή του ή την ανοιχτότητά του.
Ως περιοδικό πολιτισμού, το Φρέαρ δεν μπορεί παρά να αντιτίθεται σε κάθε προσβολή ή “αξιοποίηση” αυτού του τοπίου. Για όσους γνωρίζουν την αντίστοιχη βάναυση κακοποίηση των ισπανικών ακτών, καταλαβαίνουν τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις ακτές μας…
Προσκαλούμε όλους τους αναγνώστες μας να διαβάσουν το νομοσχέδιο που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και να δώσουν τη γνώμη τους ως το μεσημέρι της 13ης Μαΐου (εδώ).
Άσχετα από την πολιτική τοποθέτηση καθενός, η καταστροφή του αιγιαλού, η δυνατότητα ελεύθερης τσιμεντοποίησής του, ο έλεγχός του από ιδιώτες και η αποξένωση των πολιτών από ένα δημόσιο και ελεύθερα προσβάσιμο αγαθό, όπως ήταν και είναι η θάλασσα επί αιώνες για τους Έλληνες, είναι ζητήματα που μας αφορούν όλους.
