Κυριάκος Χαραλαμπίδης: «Στα στέφανα της κόρης του»
Είχε τριακόσια στρέμματα γης υπό κατοχήν
και τον πατέρα της στα βάθη της Ανατολής.
Θα παντρευόταν ευτυχώς ένα καλό παιδί.
Κατά την τελετή του μυστηρίου
δεν πρόσεξε κανένας τον πατέρα της.
Μπήκε απ’ το νάρθηκα κρυφά και στάθηκε
πίσω από μια κολόνα και καμάρωνε.
Ύστερα σκούπισε με το μανίκι του
το ξεσκισμένο και φτωχό του δάκρυ.
Τον πήρανε για ηλίθιο του χωριού
και τον αφήκανε στην ησυχία του.
Τελειώνει ο γάμος, και να χαίρεστε τα στέφανα.
Παίρνουν κουφέτα και λουκούμια, μπαίνουν
καθένας στ’ αυτοκίνητό του, χάνονται.
Ο στοργικός πατέρας πάει κι αυτός
στην Πράσινη Γραμμή, περνά σκυφτός
παίρνει ξανά τη θέση του στο χώμα.
Ακούστε τον ποιητή να διαβάζει το ποίημα εδώ:
[Το τραγούδι “Ο γάμος” είναι ακόμα ανέκδοτο, μας το εμπιστεύθηκε ο Γιάννης Ζίγκιρης από το μουσικό συγκρότημα “Ρόδο του ανέμου”. Βασίζεται στο ποίημα “Στα στέφανα της κόρης του”, από τη συλλογή Θόλος (1989), τα ποιήματα της οποίας είναι εμπνευσμένα από το δράμα των αγνοουμένων μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το καλοκαίρι του 1974 – πάνε ήδη 40 χρόνια.]
