μετάφραση: Στέλιος Καραγιάννης
Από τη συλλογή Τραγούδι σε τρεις φωνές
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΝΑΠΟΔΑ
Αυτό που δεν ξέρω με ωθεί
Προς τα μέσα, ως το άπειρο
Ένα “όχι” με κυκλώνει βαθύ,
επίμονο, οριστικό.
Με θρέφει η άγνοια
Αδερφή του ενστίκτου.
Αυτό που δεν ξέρω είναι το βέβαιο.
Αυτό που προσμένω. Το ασφαλές.
Πάνω απ’ τις αρνήσεις μου
Σιγά-σιγά ανυψώνομαι εγώ ο ίδιος.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΚΣΤΑΣΗΣ
Τίποτα πια δε με συγκρατεί.
Πλέω μέσα στον εαυτό μου.
Αφρός των ωρών,
σύννεφο της εσχατιάς
διαφάνεια αναρτημένη
αστάθεια πάνω στο σταθερό.
(Τα γαλάζια είναι γαλάζια.
Οι ουρανοί είναι ουρανοί
Οι λάμψεις είναι λάμψεις.
Η αρχή είναι πέρας).
Τίποτα πια δε με συγκρατεί.
Πλέω μες στο νερό.
Πετώ στον αέρα ελεύθερος.
Ακουμπώ στο τίποτα.
Το άπειρο με υποδέχεται.
Το βασίλειό μου είναι η ελπίδα.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Είναι νύχτα μες στον κόσμο
αδερφέ Χουάν, πάντα είναι νύχτα.
Η πείνα εφορμά ενάντια στη γή
παρόλο που ‘ναι νύχτα.
Η λύπη είναι χαμογελαστή
παρ όλο που ‘ναι νύχτα.
Ο πόνος που δεν τελειώνει
η μοναξιά του ανθρώπου.
Το όνειρο που δεν ονειρεύεται
και το αίμα και οι φωνές του.
Είναι νύχτα μες στον κόσμο
πάντα είναι νύχτα.
Πού να ‘ναι εκείνη η πηγή
που αναβλύζει και τρέχει;
[Η φωτογραφία είναι του Henrik Knudsen.]
