μετάφραση: Ελευθέριος Άρελης
ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΕΙΣ
*
Το Ταλίν είναι κρύο όπως το σύνολο της Εσθονίας.
Φορώ ένα ζεστό εσώρουχο, μάλλινες κάλτσες
και μια βαριά ιρλανδική φανέλα.
Μ’ ένα ξυλιασμένο χέρι προσπαθώ να γράψω,
δίνοντας στον εαυτό μου μια παραμυθία: της καρδιάς η βαθειά γαλήνη ζεστή
και στο εξωτερικό λένε θερμά λόγια
σχετικώς με την οικονομία της Εσθονίας και το μέλλον της.
Πότε αυτά τα θερμά λόγια αγγίζουν
τους ανθρώπους που ’ναι τόσο πτωχοί για ν’ αγοράζουν κρέας,
για ν’ αγοράζουν έναν ηλεκτρικό θερμοσίφωνα και να πληρώνουν για ζεστό νερό;
Η σκέψη κινείται αργά
όπως μια σαύρα σ’ ένα παγερό πρωινό
ή μια φθινοπωρινή μύγα στο βορινό παράθυρο.
Κατευθυνόμαστε τρεμουλιάζοντας προς το ρόδινο μέλλον
μαζί με καθυστερημένες σαύρες και μύγες,
με νέους Κούρδους πρόσφυγες,
τ’ αγέννητα μωρά τους και τα ποιήματά τους
κάπου σε μια περαστική ή μελλοντική φυλακή.
*
Δεν έχω χώρα ή ουρανό από μόνος μου.
Έχω μόνον ένα μικρό λευκό σύννεφο,
το οποίο συνάντησα κάποτε ως σχολιαρόπαιδο
επικαθήμενο στο προαύλιο σ’ ένα καπέλο από κλωναράκια
διερευνώντας τον ουρανό ˙ υπήρχαν πετροχελίδονα
και σύννεφα: αυτό το συγκεκριμένο, το μοναδικό μου.
Θα τ’ αναγνώριζα και σήμερα ακόμη,
παρ’ όλες τις μεταμορφώσεις,
αν είχα μόνον χρόνο για να ξαπλώσω εκεί
οκνηρώς σ’ ένα καπέλο από κλωναράκια στο προαύλιο.
[O Γιάαν Kαπλίνσκι είναι Εσθονός ποιητής, φιλόσοφος και κριτικός κουλτούρας. Γεννήθηκε στο Ταρτού της Εσθονίας στις 22 Ιανουαρίου 1941. Υπήρξε ένας απ’ τους συγγραφείς και ιδρυτές της ονομαζόμενης ομάδας δράσης “Επιστολής των Σαράντα”. Πηγή εδώ. ]
