Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος
Θα γεννηθεί στοιβαγμένος ανάμεσα σε παράνομους ταξιδιώτες.
Θα τον ζεστάνει ο ατμός του μηχανοστασίου.
Θα τον λικνίσει ο λοξός κυματισμός της θάλασσας.
Η μητέρα του, μπαρκαρισμένη, γυρεύοντας μια διαφυγή ή κάποια τύχη,
ο πατέρας του, ο άγγελος μιας ώρας,
πολλοί πατέρες αρκούν γι’ αυτό.
Στην ηπειρωτική χώρα θα τον είχαν τοποθετήσει στον αστικό κάδο απορριμμάτων.
Θα του κόψουν με τα δόντια τον ομφάλιο λώρο.
Θα τον ρίξουν στη θάλασσα, στο έλεος.
Μπορούμε μόνο να του δώσουμε τους μήνες της μήτρας μας, λένε οι μητέρες.
Μπορούμε να τον περιμένουμε, να τον αγκαλιάσουμε όχι.
Η γέννηση στη ζωή του είναι μια παραβολή.
Κανένα σφυρί μαραγκού δεν θα χτυπήσει τις ώρες της παιδικής του ηλικίας,
ύστερα τα καρφιά στη σάρκα του.
Δεν με λένε Μαρία, αλλά αυτά τα παιδιά μου
που ούτε ρούχο έχουν ούτε όνομα
οι ναυτικοί τα αποκαλούν Ιησού.
Επειδή γεννιούνται σε ταξίδι, χωρίς άφιξη.
Γεννιέται μέσα στις στοίβες των παρανόμων,
απομένει λιγότερο από μια ώρα του Δεκέμβρη.
Περισσότερο διαρκεί η διαδρομή των μάγων και των λαθρεμπόρων.
Γεννιέται εν μέσω μιας σφαγής νηπίων.
Γεννιέται από παράδοση, από έθιμο, από αναγκαιότητα,
με την ίδια επετειακή υπομονή.
Αλλά δεν επιβιώνει πια, δεν θέλει.
Επειδή το να ζει το έχει ήδη ζήσει και ό,τι είναι να πεί το έχει ήδη πει.
Δεν μπορεί να αφαιρέσει ή να προσθέσει ένα αγκάθι από τα κλαδιά των βάτων στους κροτάφους του.
Είναι με εκείνους που ζουν τον χρόνο της γέννησης.
Πηγαίνει με εκείνους που διαρκούν μία ώρα.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Thaer Abdallah. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]