Μετάφραση από τα αγγλικά: Σπύρος Θεριανός
Δραπετεύω στον ύπνο. Ο ύπνος είναι αυτό που θα μου λείψει περισσότερο όταν πεθάνω.
❧
Τώρα υπάρχω στην αρχή της προσήλωσης, η οποία απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή στη στιγμή. Ύστερη σοφία, αλλά κοντά στη σοφία της παιδικής ηλικίας. Μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα. Χρώματα, γεύσεις, αρώματα. Ένας σκίουρος. Γλυκιά κούραση. Κουνουπίδι για βραδινό. Καθαρό σπίτι. Και πάντα σκοτάδι, σκοτάδι που απλώνεται γύρω του. Όλα βυθισμένα σε απαίσιο σκοτάδι.
❧
Γιατί χρειάζομαι αυτά τα τοπία; Η εικόνα της θάλασσας με αποσπά απ’ τον εαυτό μου, αναγκάζει όλη μου την προσοχή να μείνει στην επιφάνεια ώστε να ρίξω τη σκέψη μου στα βάθη, για άλλη μια φορά. Σαν να χρειαζόταν ένα ευφάνταστο χτύπημα για μια μεγαλύτερη, καλύτερα στοχευμένη ώθηση στα βάθη. Ενατένιση. Οι ρίζες τής έκπληξής μου για τον κόσμο προσκολλώνται σφιχτά στην εσωτερική μου ζωή, σε ένα κουβάρι αναμνήσεων, εμπειριών, αταβισμών τόσο από τη δική μου παιδική ηλικία όσο και από εκείνη του είδους μας.
❧
Εσωτερικές συνομιλίες στα Ευαγγέλια. Συζητήσεις σε επίπεδο βαθύτερο από τη γλωσσική κατανόηση. Αυτά τα δύο επίπεδα συνομιλίας αλληλοεπικαλύπτονται. Οι άνθρωποι που μιλούν στον Ιησού προσπαθούν να μετατρέψουν τη συζήτηση σε μια συνηθισμένη συνομιλία. Αλλά αυτός αποκωδικοποιεί ό,τι έχει μείνει ανείπωτο και απαντά σε ερωτήσεις που δεν έχουν κάνει.
❧
Η ανατολή του ήλιου όπως τη βλέπουμε σε μια λακούβα με νερό –μια μεγάλη μεταφορά.
❧
Δεν έχω ταλέντο. Δεν μιλώ για τη λογοτεχνική αγορά: εννοώ πώς βλέπω τον εαυτό μου. Γράφω ποιήματα για τον εαυτό μου, όπως σε τούτα τα τετράδια, για να σκεφτώ τα πράγματα, αυτό είναι όλο.
❧
Σενέκας: «να αντιμετωπίζεις τις μέρες σαν ξεχωριστές ζωές».
❧
Δεν γράφω ποίηση όταν θέλω, γράφω όταν δεν μπορώ, όταν ο λάρυγγάς μου είναι κλειστός και δεν βγαίνει φωνή.
❧
Τριγυρνώ μεταμφιεσμένη σε υπέρβαρη ηλικιωμένη κυρία.
❧
Αναγνωρίζουμε τα πράγματα, όπως στην ποίηση, μέσα από τις ομοιότητες. Μέσα από μεταφορές. Με αυτόν τον τρόπο τα συγκεντρώνουμε σε ευρύτερα συστήματα για να μην αιωρούνται μόνα τους.
❧
Tristitia vestra vertetur in gaudium (Η θλίψη θα γυρίσει σε χαρά). Η αλχημεία τής εσωτερικής ζωής.
❧
Τα ποιήματά μου είναι περισσότερο η σιωπή μου παρά ο λόγος μου. Όπως η μουσική είναι ένα είδος ησυχίας. Οι ήχοι χρειάζονται μόνο για να φανερώνουν τα διάφορα στρώματα της σιωπής.
❧
Ποτέ. Ποτέ. Ποτέ. Θα μπορούσα να γεμίσω ένα ολόκληρο σημειωματάριο με αυτή τη λέξη.
❧
Μπερνανός: «Το θαύμα των άδειων χεριών μας».
❧
Έχω μάθει να εκτιμώ τις αποτυχημένες συνομιλίες, τις χαμένες συνδέσεις, τη σύγχυση. Αυτό που μένει είναι αυτό που δεν ειπώθηκε, αυτό που υπάρχει από κάτω. Κατανόηση σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης.
❧
Άγιος Αυγουστίνος-Μότσαρτ. Μου αρέσει να βλέπω αυτά τα δύο ονόματα μαζί. Η ίδια πνευματική έκταση.
❧
Ο Διογένης, που ζούσε στο βαρέλι, είχε ένα λεκανάκι για να πίνει νερό. Μια μέρα είδε ένα αγόρι να πίνει απ’ τη χούφτα του. Έσπασε, λοιπόν, το λεκανάκι του.
❧
Γύρισα
για να επιβεβαιώσω
ότι δεν μπορεί να υπάρξει γυρισμός.
❧
Η δογματική βεβαιότητα της απιστίας. Και η συνεχής αβεβαιότητα της πίστης.
❧
Η απλότητα στην ποίηση είναι η ίδια ταπεινοφροσύνη. Ξέρουμε ότι αυτό που θέλουμε να πούμε μας ξεπερνά, μπορεί ακόμη και να μην εκφράζεται. Μπορούμε να κάνουμε μόνο απλά σημάδια, φτωχές προτάσεις που τραυλίζουν. Ακόμη κι οι ερωτήσεις τείνουν προς τη μεγαλοπρέπεια.
Η ποίηση δεν είναι μια «πράξη φαντασίας». Η φαντασία αμαρτάνει μέσω της υπερηφάνειας, μπορεί να δωροδοκηθεί. Είναι φιλαρέσκεια, που έχει αυτοπεποίθηση. Χειρονομεί, καμώνεται τη δημιουργία, αλλά είναι ακριβώς αυτό, μια χειρονομία, σφετερισμός. Η φαντασία απλώς φλερτάρει με την ποίηση.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Richard Maury. Δείτε τα περιεχόμενα του έβδομου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
