Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Παιδί
(Αντιπαραμύθι)
Έβγαλε το κλειδί απ΄την πόρτα,
το πέταξε στον ήλιο κι εκείνο έλιωσε.
Άδειο το σπίτι, κανένα ζώο πια,
μόνο δυο τρεις σκόρπιες πέτρες
και λίγα ξύλα ν΄ανάψει τη νύχτα φωτιά.
Πρωί παγωμένο απ΄την πάχνη, τη στάχτη.
Πήρε το μονοπάτι για κάποιο δάσος –
ο άγγελος το είδε και ύστερα πάλι από λίγο το ξέχασε.
***
(Τα παραμύθια και τα θαύματα είναι παλιά…)
«Ο Θεός έδωσε όντως στον άνθρωπο
πολύ λίγα παραμύθια»
(Mihály Babits)
Τα παραμύθια και τα θαύματα είναι παλιά,
ξεκοιλιασμένα, ίδια σφαχτάρια.
Καινούργια δεν έχουν βγει. Ο Θεός έφυγε·
δικό του είναι το θαύμα να είσαι ένα Τίποτα
στα πλάτη εκεί έξω.
Η καμπάνα είναι δοχείο φθόγγων και ήχων
και ό,τι πλησιέστερο στο θαύμα, δεν είναι όμως θαύμα.
Το κερί κρύβει φως και φωτιά,
είναι ό,τι πλησιέστερο στο θαύμα, δεν είναι όμως θαύμα.
Το πουλί είναι το αντίθετο όλων
και ό,τι πλησιέστερο στο παραμύθι, δεν είναι όμως παραμύθι.
Χαράματα και έκρωζε ένα σαΐνι στην πρωινή ομίχλη εκεί έξω.
***
Ψιθύρισμα
Το ότι τη φίλησες·
στην όχθη ότι περπάτησες μαζί της κι είχε φεγγάρι –
Φορέματα ότι της πήρες, ρόμπες, κορμάκια
στολίδια και χρυσαφικά όπως κι εμένα, καπέλα καλοκαιρινά
κρασί απ΄τους λόφους, κουταλάκια ασημένια –
Κι ακόμα, πως την είπες με ονόματα:
νυχτερινή δροσοσταλιά της ψυχής μου, πουλί μενεξεδί –
πως μαζί της ταξίδεψες κάποιον Ιούνη κατάφωτο,
χαμένοι το φθινόπωρο μες στης γης το χορτάρι –
Μα, το ότι ψιθύρισες πλάι της νύχτα
κι έκαιγε το κερί και έκρωζε το νυχτοπούλι …
Είναι αυτό το ψιθύρισμα, αυτός ο ψίθυρος πλάι της …
***
O Γερμανός συγγραφέας και γραφίστας Christoph Meckel (Κρίστοφ Μέκελ) (1935-2020) γεννήθηκε στο Βερολίνο και πέρασε την παιδική και εφηβική του ηλικία στο Φράιμπουργκ. Σπούδασε Γραφιστική και Καλές Τέχνες στα Πανεπιστήμια των Φράιμπουργκ και Μονάχου. Επιχείρησε εκτενή ταξίδια σε Ευρώπη, Αφρική και Αμερική και πέθανε σε ηλικία 84 ετών τον Ιανουάριο 2020 στο Φράιμπουργκ.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Bruno Barbey. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
