1. Διονύσης Σιμόπουλος, Είμαστε αστρόσκονη. Σύμπαν, μια ιστορία χωρίς τέλος, Μεταίχμιο.
Ποια είναι η σχέση μας με τα άστρα και το σύμπαν; Είμαστε ξεχωριστές περιπτώσεις ή μέρος του συνόλου που διέπεται από κοινούς νόμους, αυτούς της σύνθεσης και της φθοράς; Στις σελίδες του βιβλίου διερευνώνται οι κοινοί τόποι της επιστήμης και της ποίησης.
2. Γκιστάβ Φλομπέρ, Η γυναίκα του κόσμου και άλλες ιστορίες, μετάφραση Έφης Κορομηλά, εισαγωγή Τιτίκας Δημητρούλια, Gutenberg.
Φανταστικές παράδοξες ιστορίες του νεαρού Γκιστάβ Φλομπέρ που προετοιμάζουν τα έργα της ωριμότητας και την αφοσίωσή του στην επεξεργασία της γλώσσας, στην αποτύπωση της ακρίβειας στην έκφραση. Η παραδοχή, ό,τι γεννιέται πεθαίνει, δημιουργεί τον αλλόκοτο και γοητευτικό κόσμο των αφηγήσεων.
3. Ομέρ Σεϋφεττίν, Ο κρυφός ναός και άλλα διηγήματα, μετάφραση-επίμετρο Ε.Ι. Σακαλή, Ροές.
Έστω και με καθυστέρηση, κυκλοφορούν στη γλώσσα μας διαμαντάκια, άγνωστα μέχρι τώρα, της τουρκικής λογοτεχνίας. Ο Ομέρ Σεϋφεττίν, μεταφραστής της Ιλιάδας και θεμελιωτής της διηγηματογραφίας στην Τουρκία, στα έργα του απεικονίζει την εποχή του, τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, τοποθετώντας το άτομο στο κέντρο του δικού του σύμπαντος, με τον τρόπο που είχαν επιλέξει νωρίτερα συγγραφείς όπως ο Μωπασάν, ο Ζολά και ο Τσέχωφ.
[Όπως κάθε χρόνο, από τα Χριστούγεννα μέχρι και το τέλος των γιορτών δημοσιεύουμε τις λίστες των συνεργατών μας για τα δικά τους αγαπημένα από τη χρονιά που φεύγει: καταγράφονται βιβλία, μουσικές, ταινίες, παραστάσεις, ό,τι μας άρεσε απ’ το έτος που πέρασε. Δεν πρόκειται για λίστες με “τα καλύτερα του 2017” –τα πνευματικά γεγονότα δεν μπορεί να κατατάσσονται με τέτοιο τρόπο–, αλλά γι’ αυτά που κατά την υποκειμενική κρίση των γραφόντων αξίζει ίσως να προσεχτούν περισσότερο.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
