Το σιντριβάνι της πλατείας βάζει τα δυνατά του για να φτάσει το νερό του ακόμα πιο ψηλά. Για την ακρίβεια υπολογίζω πως χρειάζεται ούτε λίγο ούτε πολύ δυο μέτρα για να περάσει το ύψος του μπαλκονιού και να μου βρέξει το κεφάλι. Κι εγώ απ’ την μεριά μου προσπαθώ να μικρύνω την απόσταση.. Κι αφού δε μπορώ να μετακινήσω το μπαλκόνι δε μου μένει παρά να κρεμαστώ στην κουπαστή. Ο κίνδυνος να πέσω στην λίμνη και να τρομάξω τα περιστέρια που ξεδιψάνε δε με πτοεί. Και για όσους έχουν φροντίσει προηγουμένως με το κουβεντολόι τους να χάσω τον ύπνο μου, μια πιθανή πτώση μου στο νερό θα ήταν ένας τρόπος να δηλώσω την παρουσία μου. Το διαμέρισμα που μένω τα τελευταία τέσσερα χρόνια βρίσκεται στον πρώτο όροφο. Στους χιονιάδες τα καταφέρνω κουτσά στραβά με μιαν ηλεκτρική σόμπα. Το καλοκαίρι είναι πιο δύσκολα.. Πέρυσι δοκίμασα να κοιμηθώ στο μπαλκόνι τις μέρες που είχε καύσωνα. Δηλαδή τις νύχτες… Αυτές οι νύχτες στο κέντρο της πόλης είναι πιο δύσκολες από τις ημέρες.. Ξαπλωμένος λοιπόν σε μιαν αυτοσχέδια αιώρα και με αρωγό τις ανεπαίσθητες ριπές του ανέμου κατάφερνα να κοιμάμαι, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες που η θερμοκρασία μέσα στο σπίτι γινόταν υποφερτή. Έπαιρνα τότε το μαξιλάρι μου και πήγαινα στο κρεβάτι μέχρι τα ξυπνητήρια να φέρουν την καινούρια ημέρα. Φέτος όμως το σκηνικό είναι λίγο διαφορετικό. Ένα σιντριβάνι βρίσκεται ακριβώς κάτω από το μπαλκόνι μου μετά την τελευταία ανάπλαση της “Πλατείας Αγωνιστών”. Μέρα-νύχτα, χωρίς να κουράζεται, μου κάνει παρέα ο ήχος του νερού που πέφτει στη μικρή λίμνη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κάθονται στα παγκάκια που βρίσκονται τριγύρω. Μέχρι αργά στήνονται κουβέντες, καβγαδάκια, γέλια, ιστορίες ανθρώπινες που μαζί με το συντριβάνι δυσκολεύουν τις προσπάθειές μου για λίγο ύπνο. Απόψε κανένας δεν αντιλαμβάνεται το δύσκολο εγχείρημά μου. Είμαι λες ο τελευταίος αγωνιστής της πλατείας. Την προσπάθεια να κοιμηθώ την έχω παρατήσει εδώ και ώρα… Αγωνίζομαι να φτάσω το νερό του σιντριβανιού. Κι εκείνο να ξεπεράσει τον εαυτό του… Το ανθρώπινο γαϊτανάκι γύρω από την λίμνη αλλάζει κουβέντα ξαφνικά… Νομίζω πως μιλάνε όλοι για μένα! Ώσπου στο κεφάλι μου αισθάνομαι επιτέλους την λυτρωτική ροή του νερού. Έστω κι αν προέρχεται από το κλιματιστικό που βρίσκεται πάνω από το κρεβάτι που κοιμόμουν και με ξυπνά.. Κάποιος συναγωνιστής μου θα πρέπει να φώναξε: «αδερφή μετακινήστε το κρεβάτι του ανθρώπου και φωνάξτε έναν τεχνικό σας παρακαλώ…»
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
