ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
Για όλους εκείνους που νιώθουν
πως δεν έχουν την εξουσία
Θα μου άρεσε να ήμουν μαθήτρια του Ικάρου
Θα ήταν ωραίο να είχα γιορτάσει τους γάμους
του Καλλίστο και της Μελιμπέα
Θα μου άρεσε να ήμουν
μια Χετταία μπροστά στη Βασίλισσα Νεφερτάρη
ο νέος Βέρθερος στο Ρίο ντε Τζανέιρο
η εκθαμβωτική κυρία της Σεβίλλης
για χάρη της οποίας ο Δον Χουάν παράτησε την Κάρμεν
Εγώ θα ήθελα να ήμουν ο αγρός του ποιητή
με το πράσινο δέντρο και το άσπρο του πηγάδι
ο εφοριακός
με τον οποίο μιλούσε ο Μαγιακόφσκι
Θα μου άρεσε να σ’ αγαπώ. Σε βεβαιώνω.
Μόνο που πολλές φορές η επιθυμία δεν φτάνει.
ΕΠΙΚΛΗΣΗ
Ποτέ να μη μεγαλώσει στα σπλάχνα μου
αυτή η φαινομενική ηρεμία που ονομάζεται σκεπτικισμός.
Να φύγω εγώ απ’ τις κακές συνήθειες,
τον κυνισμό,
την αμεροληψία των σκυμμένων ώμων.
Να δημιουργώ πάντα στη ζωή
να δημιουργώ πάντα
μέσα στις χιλιάδες ατελείωτες δυνατότητες.
Να με γελάσουν τα τραγούδια των σειρήνων,
να έχει πάντα η ψυχή μου μια πρέζα αφέλειας.
Να μη φαίνεται ποτέ η επιδερμίδα μου
στο δέρμα ενός ακίνητου, παγωμένου
παχύδερμου.
Να κλαίω ακόμα
για ανεκπλήρωτα όνειρα
για απαγορευμένες αγάπες
για κοριτσίστικες φαντασιώσεις που συνθλίφτηκαν.
Να εγκαταλείψω τον κορσέ του ρεαλισμού.
Να μείνουν στα χείλη μου τα τραγούδια,
πολλά και θορυβώδη πολύ και με πολλά ακόρντα.
Μήπως έρθουν χρόνια σιωπής.
[Η Ρακέλ Λανσέρος (Jerez de la Frontera, 1973) μόλις τιμήθηκε με το βραβείο Ποίησης της Jaen. Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης που έκανε ο Δημήτρης Αγγελής. Το έργο που κοσμεί τα ποιήματα είναι του Richard Diebenkorn.]
