Μετάφραση: Κώστας Βραχνός
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ
Αν σπάσουν την πόρτα, αν
μ’ ένα χτύπημα σαφές, ακριβείας
τη ρίξουν χάμω και
ακουστεί ο γιος μου να κλαίει
Τι θα μπει; Ο
χειμώνας (μαζί με φύλλα, πλατάνου ή
παλιάς εφημερίδας); Η
αιώνια σιωπή των απέραντων διαστημάτων;
Άγιοι θα προστρέξουν παρελαύνοντας; Μήπως η βροχή και
θα τρέμουν οι κουρτίνες;
Και αν, ας υποθέσουμε ότι θα συμβεί, τη σπάσουν και
ο επισκέπτης βλεφαρίσει, πει «συγγνώμη»,
βγάλει το καπέλο, «έκανα λάθος»;
Θα ’πρεπε να τον κάνουμε τότε να πληρώσει
τις ζημιές, να του ζητήσουμε μιαν εξήγηση
που δεν εκπλήρωσε θερμά
όσα περιμέναμε απ’ αυτόν εγώ και η ιστορία.
EN CASO DE QUE
Si rompen la puerta, si
con un golpe inconfundible y preciso
la echan abajo y
se oye a mi hijo llorar
¿Qué va a entrar? ¿El
invierno (hojas -de plátano o de un
viejo diario- incluidas)? ¿El
silencio eterno de los espacios infinitos?
¿Santos marchando acudirán? ¿La lluvia acaso y
tiemblen las cortinas?
Y si, supongamos que ocurre, la rompen y
el visitante parpadea, dice “perdón”,
se quita el sombrero, “estaba equivocado”?
Habría que hacerle pagar entonces los
daños, exigirle una explicación
por el flagrante incumplimiento de
lo que esperábamos de él yo y la historia.
ΑΝ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ
Θα στήναμε μια σκηνούλα
κάτω απ’ το σεντόνι
θαρρείς για να περάσουμε
όλο τον χειμώνα κουλουριασμένοι
Εγώ θα επιχειρούσα
κάθε τόσο
επιδρομές
για την εξασφάλιση
των απαραίτητων προμηθειών
Έτοιμος ακόμα και να τα βάλω
με τις κατσαρίδες
ή
άλλους κατοίκους
του έξω κόσμου
Και θα σου διηγιόμουν
κατόπιν
την περιπέτεια
ενώ δίπλα στην πόρτα
σωρεύονται οι εφημερίδες
(που ο άνεμος τελικά θα σκορπίσει
όπως τόσα άλλα πράγματα αλλωνών)
μα
ας αγαπηθούμε
δίχως βιασύνη
ώσπου
κάποιος πύραυλος
διαπεράσει τη σκηνή
ή ένα απ’ τα αποτσίγαρα
που ποτέ δεν ξέρω πώς να σβήσω
SI FUERA POSIBLE
Haríamos una tiendita
bajo la sábana
como para pasar
todo el invierno acurrucados
Yo emprendería
cada tanto
incursiones
para obtener las
provisiones necesarias
Dispuesto incluso a enfrentar
las cucarachas
u otros habitantes
del mundo exterior
Y te relataría
después
la aventura
mientras junto a la puerta
se amontonan los diarios
(que el viento al fin dispersará
como a otras tantas cosas
de otros)
y
vamos a amarnos
sin apuro
hasta
que algún misil
perfore la carpa
o una de las colillas
que nunca sé cómo apagar
[O Daniel Ernesto Freidemberg (1945) είναι μια από τις πιο σημαντικές σύγχρονες φωνές της Αργεντινής ποίησης. Έγραψε τα ακόλουθα βιβλία: Blues del que vuelve solo a casa (1973), Diario en la crisis (1986), Lo espeso real (1996), La sonatita que haga fondo al caos. Antología (1998) Cantos en la mañana vil (2001), En la resaca (2007) κ.ά. Ήταν μέλος σημαντικών περιοδικών όπως Εl Ornitorrinco στη δεκαετία του 70 και Diario de Poesía από το 1986 έως το 2005. Κριτικός και δοκιμιογράφος με σχετικά βιβλία για τον Paul Éluard, Nicanor Parra, Ruben Dario μεταξύ άλλων. Τακτικός συνεργάτης σε πολλές εφημερίδες.
΄Πρώτη δημοσίευση. Το έργο που κοσμεί τα ποιήματά του είναι του Alfredo Castaceda.]
