μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου
Όταν η Μάργα λείπει, όλα είναι Μάργα.
Μάργα είναι η κρέμα στο σωληνάριο της οδοντόπαστας. Μάργα είναι τ’ αυτιά μου και η απροθυμία μου να σηκωθώ. Είναι κι ο γείτονας που με χαιρετά και είναι σαν να λέει «Μάργα». Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, Μάργα είναι ολόκληρη η Αργεντινή. Και σαλάτα με ψητό στήθος κοτόπουλου. Σήμερα Μάργα δεν είναι η σιέστα, γιατί με τη σκέψη της, ούτε και σήμερα μπόρεσα να κοιμηθώ. Απόψε, Μάργα είναι τα πόδια μου, που με πάνε σιγά σιγά, σαν να ήταν μόνα τους, δίχως να υπολογίζουν το άλλο σώμα μου, που, ειρήσθω εν παρόδω, στη Μάργα ανήκει και αυτό. Κι ο ευχάριστος ήχος των πελμάτων μου στο πάτωμα. Κι η ανάσα μου. Η Μάργα είναι ο Ντοστογιέφσκι. Κι ο Μάριο Μπενεντέτι κι ο Μιγκέλ Ερνάντες. Και ο αγαπημένος μου Ντανιέλ Πενάκ. Αυτό το βράδυ, Μάργα είναι ως και η Άννα Ρόσα Κιντάνα. Και καφές με γάλα και γλυκό με καρύδι και σταφίδες. Μάργα είναι οι εννέα και μισή και οι δέκα παρά τέταρτο και οι δέκα και είκοσι.
Και τότε, τότε λοιπόν στις δέκα και μισή, όταν η Μάργα έρχεται, τίποτε άλλο δεν υπάρχει. Και υπάρχει μόνο η Μάργα.
[Πρώτη δημοσίευση της μετάφρασης στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
