ΚΕΒΙΝ ΤΟΥ ΓΚΛΕΝΤΑΛΟΚ
And then there was St Kevin and the blackbird.
Seamus Heaney
Κι έτσι συνάντησα τον άγιο Κέβιν: μία παλάμη
έξω από το στενό κελλί και τα πουλιά φτερούγιζαν
να ζεσταθούν, κουρνιάζοντας στ’ ανθρώπινο κλαδί.
Προσεύχεται. Ξεχνά την αγωνία της ακινησίας.
Και ξαφνικά ο κόσμος παίρνει να περιστρέφεται
γύρω απ’ το κέντρο που είναι η παλάμη του.
Τα γόνατά του θα ματώσουν; Ώσπου να επωάσει
η μάνα κίσσα τα κατάστικτα από τη χάρη του Θεού αυγά της
θα υπάρχει άγιος Κέβιν; Θα θυμάται τον Κέβιν
του Γκλένταλοκ; Θα θυμάται τον μικρούλη Κέβιν;
Ασάλευτος σαν τον νόμο της φύσης, ο άγιος
θα υπακούσει στις μικρές αδύναμες λαλιές
κ’ οι διπλωμένες φτέρνες του θα γίνουν ρίζες
στο ξύλινο πάτωμα, που θα πρασινίσει ευχάριστα.
Αργότερα το σιωπηλό χιόνι θα σκεπάσει τα πάντα.
Τα πουλιά θα πετάξουν. Το μοναστήρι θα πυρποληθεί
απ’ τους στρατιώτες. Η παλάμη θ’ αλλάξει σε πέτρινη γούρνα…
Ας ξεδιψάσουν όλοι. Σύντομα θα καρπίσει ο τόπος πάλι
κι οι διπλωμένες ρίζες θα πετάξουν φλέβες,
χλωρές δροσοσταλίδες για τα ράμφη των πουλιών.
Μέχρι πού φθάνει η αγάπη για τα δέντρα;
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΑΛΟΓΟΥ
The great statue of the General Du Puy
Rested immobile …
Wallace Stevens
Το μεγαλόπρεπο άγαλμα του βασιλικού ίππου
με το ένα πόδι ανασηκωμένο, δέσποζε
στο κέντρο της Πλατείας του Βασιλικού Αλόγου,
ομοίωμα καθαρής ύλης, άκαμπτη μονιμότητα.
Κι όμως το άγαλμα στροβιλιζόταν έπαιζε μεσουρανούσε,
γιατί ο κόσμος πάνω στην πλατεία γύριζε
μες στο νεκρό άσαρκο μάτι του.
Όλα τα νεύρα εκείνου του μυώδους μπρούντζου
ανέμεναν μια περιπαίχτρα σάλπιγγα μεσουρανίς,
ένα χαμένο σάλπισμα πραγματικότητας.
Αλλά η μέρα (κάθε μέρα) ήταν ακίνητη,
οι πάπιες, τα παιδιά, οι νεκροφόρες
είχαν ζωή μόνο στη σκέψη του αγάλματος.
Ο κόσμος ήταν η αφαίρεση ή το άλογο; Ποιος ξέρει –
Πάντως το σύνολο κάτι συμβόλιζε∙ ίσως απελπισία
και έκσταση∙ μάλλον απελπισία και έκσταση.
Μέσα στην έλλειψη, γύρω στο παιγνιώδες κέντρο
όλα σκληρά σαν μολυβένιοι στρατιώτες,
κι ο περιπατητής που διαβάζει με αφέλεια ή τρόμο
τη σκοτεινή επιγραφή στη βάση του αγάλματος:
«Κοίταξε το μπρούντζινο μάτι του ζώου, σε λίγο θα χαθείς.»
[Προδημοσίευση από το νέο ποιητικό βιβλίο του Δημήτρη Ελευθεράκη που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τις εκδόσεις Πατάκη. Το σχέδιο είναι του Κώστα Ανανίδα.]
