Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη
ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Φαίνεται πως όλα ήταν μια παρανόηση.
Αυτό που ήταν μονάχα μια δοκιμή το πήραμε
στα σοβαρά.
Τα ποτάμια θα επιστρέψουν στις πηγές τους.
Ο άνεμος θα σταματήσει τους στροβιλισμούς του.
Τα δέντρα αντί να ανθίσουν θα κλίνουν
προς τις ρίζες τους.
Οι ηλικιωμένοι θα κυνηγούν μια μπάλα, μια ματιά
στον καθρέφτη ‒
Είναι πάλι παιδιά.
Οι νεκροί θα αναστηθούν, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν.
Μέχρις ότου ό,τι έγινε να έχει ξεγίνει.
Τί ανακούφιση! Ανάπνευσε ελεύθερα εσύ που υπέφερες
τόσο.
*
ΣΕ ΜΑΥΡΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
Σε γκριζωπή αμφιβολία και μαύρη απελπισία,
Σχεδίαζα ύμνους για τη γη και τον ουρανό,
Προσπoιούμενος ότι είχα τη χαρά που μού έλειπε.
Η εποχή είχε καταστήσει τον θρήνο περιττό.
Αυτό λοιπόν είναι το ερώτημα
-ποιός είναι σε θέση να το απαντήσει-
Ήταν αυτός ένας γενναίος άνθρωπος ή ένας υποκριτής;
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: Ernst Haas.]