Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός
Tristia: 1891-1938
Ένας αποχαιρετισμός στον Osip Mandelstam
Δύσκολε φίλε, θα προτιμούσα
Εσένα αντί γι’ αυτούς. Οι νεκροί φροντίζουν τις σφραγισμένες τους ζωές
Κι εγώ φθάνω πάλι πολύ αργά. Πολύ αργά
Οι χαιρετισμοί, οι διαπεραστικές κραυγές και της σκόνης τα σύννεφα.
Είδωλα υψώνονται μέσα από τη θλίψη
Δες… ερείπια πάνω στο πλάτωμα…
Μερικοί άνθρωποι αγριοκοιτάζουν τα χέρια τους’ άλλοι
Δίπλα στο δρόμο σέρνονται μέσα στο χωράφι για φαΐ.
Η τραγωδία έχει τους πάντες υπό παρακολούθηση
Δεν θα μας αγγίξει είναι όμως εκεί –
Άψογη, ακόρεστη – ο ψυχρός θερινός ουρανός
Συμμετέχοντας στην πανδαισία, ψηλαφίζει τα όριά του.
[Δημοσιεύτηκε στη Λέξη, τχ. 66/1987.]
