Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μούσσας
Σ’ αυτόν τον ένοχο κόσμο, που μόνο αγοράζει και περιφρονεί
ο πιο ένοχος είμαι εγώ, εξαντλημένος από την πίκρα.
Pier Paolo Pasolini
Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Βλέπω τη ζωή που έζησα
κάτω από το σημάδι μιας αλήθειας άγνωστης
έτσι, που όλη χάνεται
κι όλη πάνω μου θα ξαναπέσει…
Ήρθα από μακριά
από το άγνωστο, σχεδόν στην καρδιά
στον χρόνο, σχεδόν αισθάνομαι ήδη
τον τρόμο εκείνου που πεθαίνει…
Κι είναι ανέγγιχτη ακόμα η ζωή μου.
Ακόμα την ονειρεύομαι, την χάνω.
Από άγνωστο σε άγνωστο είναι ατέλειωτη
η φυγή στον χρόνο της νεότητας
σ’ έναν άκτιστο χρόνο που σκορπίζει
στις μέρες που έζησα στο όνειρο.
Στο όνειρο που ο αγνός το νομίζει
για παιχνίδι με το κακό και την συγχώρεση.
Ήρθα αγνός στη ζωή.
Όσο περισσότερο αμάρτησα, τόσο πιο άδολος
κι άφοβος έπαιξα την παρτίδα.
Χαμένη ή κερδισμένη, άλλο τόσο επιμένω.
***
ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ
Γι’ αυτόν που γνωρίζει μόνο το χρώμα σου, σημαία κόκκινη
πρέπει να υπάρχεις πραγματικά, γιατί κι εκείνος υπάρχει:
αυτός που ήταν καλυμμένος από καύκαλα είναι καλυμμένος με πληγές,
ο ξωμάχος γίνεται ζητιάνος
ο ναπολιτάνος καλαβρέζος, ο καλαβρέζος αφρικανός
ο αναλφάβητος αγελάδα ή σκύλος.
Αυτός που λίγο γνώρισε το χρώμα σου, σημαία κόκκινη
πρόκειται να μη σ’ αναγνωρίζει πια ακόμα και με τις αισθήσεις:
εσύ που καυχιέσαι για τόσες δόξες αστικές και εργατικές
ξανάγινες ένα κουρέλι και σ’ ανεμίζει ο πιο φτωχός.
***
ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΟΥ
Ούτε λαός αραβικός, ούτε λαός βαλκανικός, ούτε λαός αρχαίος
μα έθνος ζωντανό, έθνος ευρωπαϊκό:
και τι είσαι; Γη των δούλων, των πεινασμένων, των διεφθαρμένων ηγετών
δουλοπάροικων, νομαρχών αντιδραστικών,
δικηγορίσκων πασαλειμμένοι με μπριγιαντίνη και πόδια βρώμικα
φιλελεύθερων λειτουργών, θρασίμια όπως οι φαρισαίοι θείοι,
ένα στρατόπεδο, ένα εργαστήρι, μια ελεύθερη παραλία, ένα πορνείο!
Εκατομμύρια μικροαστών, όπως τα εκατομμύρια των γουρουνιών
βόσκουν σπρώχνοντας κάτω από τα άθικτα αρχοντικά
ανάμεσα στις ξεβαμμένες πια αποικιακές κατοικίες, όπως οι εκκλησίες.
Ακριβώς επειδή υπήρξες, δεν υπάρχεις πια,
ακριβώς επειδή ήσουν συνείδηση τώρα είσαι ασυνείδητη.
Και μόνο επειδή είσαι καθολική, δεν μπορείς να σκεφτείς
πως το δικό σου κακό είναι κάθε κακό: ενοχή κάθε κακού.
Βούλιαξε στην ωραία σου θάλασσα, κι ελευθέρωσε τον κόσμο.
………………………………………………………………….
Το ποίημα «Πειρασμός», περιλαμβάνεται στα άπαντα του Pasolini Bestemia (Poesie Disperse σελ. 1657).
Τα ποιήματα «Στην κόκκινη σημαία» και «Στο έθνος μου» ανήκουν στην συλλογή La religione del mio tempo, 1961.
Το δίτομο έργο των απάντων του P.P. Pasolini, με γενικό τίτλο Bestemmia, μου παραχωρήθηκε από το Istituto Italiano di Cultura di Atene.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
