Διακινδυνεύοντας να καταχραστώ την αγάπη τού από δεκαετίας ‒και πλέον‒ φίλου, Δημήτρη Αγγελή, θα επιλέξω, αφενός μεν να τροποποιήσω μερικώς το ερώτημα περί των «αγαπημένων μου δίσκων για το 2015», αφετέρου δε να παραβώ την πάγια αρχή μου, βάσει της οποίας ουδέποτε συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς δημιουργίες συνεργατών.
Συνεπώς, οφείλω να διευκρινίσω πως εντός των επιλογών μου θα διακρίνει κανείς δισκογραφικές παραγωγές (και) του 2014, ενώ μεταξύ των καλλιτεχνών θα αναγνωρίσει ονόματα προσφιλών μου προσώπων.
Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, σκέφτηκα πως δεν θα μπορούσα να εξαιρέσω από τις προτάσεις μου ορισμένα albums που ‒όλως υποκειμενικώς‒ «κόσμησαν τα ράφια» των δισκοπωλείων κατά τα δυο προηγούμενα έτη.
Χρέος, τέλος, έχω να αναφέρω πως θα ήταν τουλάχιστον αγενές να μνημονεύσω δισκογραφήματα στα οποία συμμετείχα ως δημιουργός, ενορχηστρωτής ή ερμηνευτής.
1) Socratis Sinopoulos Quartet – Eight Winds
Κατά πολλούς, τα ονόματα του Σωκράτη Σινόπουλου και των συνεργατών του, καθώς και η υπογραφή «ECM» στο επάνω αριστερά μέρος του εξωφύλλου πιστοποιούν εκ των προτέρων την ποιότητα του δίσκου. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως το ηχητικό αποτέλεσμα είναι πολύ ανώτερο του αναμενόμενου, οι μουσικές σε συνδυασμό με τις ενορχηστρώσεις φανερώνουν τη διάθεση του κουαρτέτου να σαγηνεύσει τον ακροατή παρά να κλέψει το ενδιαφέρον του με κινήσεις εντυπωσιασμού, ενώ ο Σινόπουλος καταφέρνει να αναδείξει τους Γιάννη Κιριμκιρίδη, Δημήτρη Τσεκούρα και Δημήτρη Εμμανουήλ σε κεντρικούς πρωταγωνιστές του ηχογραφήματος.
2) Νίκος Ανδρίκος – Motivasyon
Άλλη μια περίπτωση καταρτισμένου μουσικού, ολοκληρωμένου καλλιτέχνη και καλλιεργημένου ανθρώπου είναι ο Νίκος Ανδρίκος. Γνωρίζοντας σε βάθος μερικές από τις λαϊκές και λόγιες μουσικές παραδόσεις της ανατολικής Μεσογείου, ο Ανδρίκος δημιουργεί έναν δίσκο που θα μπορούσε να σταθεί επάξια πλάι στις καλύτερες παραγωγές της Kalan Müzik. Ο συνθέτης, καθώς και οι Γιώργος Ψάλτης (βιολί), Απόστολος Τσαρδάκας (κανονάκι), Νίκος Αγγούσης (κλαρίνο), Φωτεινή Κοκκάλα (βιολοντσέλο), Στρατής Σκουρκέας (κρουστά) πετυχαίνουν ‒συνδράμοντος του κορυφαίου Τούρκου λυράρη Derya Türkan‒ να συγκινήσουν ακόμη και τον πιο μυημένο ακροατή, δίχως να αφήνουν αδιάφορους όσους έρθουν για πρώτη φορά σε επαφή με το ιδιόμορφο αυτό άκουσμα.
3) Αγγελική Τουμπανάκη – Aggeliki Toubanaki & the Buzz Bastardz
Η Αγγελική Τουμπανάκη είναι εξαίρετη τραγουδίστρια και κορυφαία performer (ομολογώ πως αδυνατώ να βρω αντιστοίχως περιγραφική ελληνική λέξη). Τα τελευταία χρόνια, ανάμεσα στα πάμπολλα projects που διαχειρίζεται είναι αυτό των Buzz Bastardz, στο οποίο ‒με επικεφαλής τον συνθέτη Βασίλη Κετετζόγλου‒ κατά καιρούς έχουν παρελάσει μερικοί από τους καλύτερους μουσικούς της εγχώριας σκηνής. Το CD με τίτλο Aggeliki Toubanaki & the Buzz Bastardz αποτελεί ένα μουσικό ταξίδι στους δρόμους της Balkan Jazz με όχημα άλλοτε πρωτότυπες συνθέσεις και άλλοτε έξυπνες διασκευές, τραγουδισμένες σε επτά διαφορετικές γλώσσες.
4) Τακίμ – ΤΑΚΙΜ
Η δισκογραφική επανεμφάνιση του συγκροτήματος από την Αθήνα αποτελεί από μόνη της σημαντικό γεγονός για τα ελληνικά μουσικά πράγματα. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη τους απόπειρα, οι Τακίμ, με τροποποιημένη μερικώς σύνθεση, επιχειρούν μια δισκογραφική πρόταση γεμάτη συνεργασίες με ηχηρά ονόματα, η οποία εστιάζει κυρίως στα ανώνυμα ελληνικά τραγούδια καθοδηγούμενη από την a la turka ενορχήστρωση. Οι Τακίμ κατορθώνουν, για μια ακόμη φορά, να εντυπωσιάσουν με το ταλέντο και τα ατομικά δεξιοτεχνικά προσόντα των μελών τους, όπως και με το απίστευτο δέσιμό τους (αποτέλεσμα δεκαπενταετούς ζύμωσης επί σκηνής). Το σημαντικότερο, όμως, που (οι Θωμάς Κωνσταντίνου, Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος, Γιώργος Μαρινάκης, Πάνος Δημητρακόπουλος, Γιάννης Πλαγιαννάκος, Κώστας Μερετάκης και Μάνος Κουτσαγγελίδης) επιτυγχάνουν είναι η αξιοποίηση ενός αδικημένου ‒με όρους ηχογράφησης και μουσικής παραγωγής‒ μέχρι σήμερα υλικού.
5) Stelios Petrakis Quartet – Αυγή τσ’ αυγής
Πρόκειται για μια υποδειγματική οπτικο-ηχητική αποτύπωση των όσων έχει το Κουαρτέτο Κρητικής Μουσικής του Στέλιου Πετράκη παρουσιάσει ζωντανά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο συνθέτης, παρέα με τους μουσικούς Αντώνη και Γιώργο Σταυρακάκη, καθώς και τον χορευτή Θανάση Μαυρόκωστα (ο οποίος παίζει μαντούρα και «λυρατσέλο») παρουσιάζουν ένα θέαμα υψηλής αισθητικής, το οποίο περνάει ‒ασυζητητί‒ «το… τεστ της τρίχας», δεδομένου ότι σε συναρπάζει μέχρι ανατριχίλας. Αναμφίβολα, ο Πετράκης, πατώντας στα χνάρια που χάραξε ο Ross Daly από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, χαράσσει νέους δρόμους προσέγγισης του κρητικού μουσικού ιδιώματος, μα κυρίως γεμίζει τις καρδιές των ακροατών με ήχους που συνδυάζουν την ευαισθησία και τη δύναμη…
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία επάνω: Κωνσταντίνος Μάνος.]
