ΠΟΡΤΕΣ
Μ’ αρέσουν οι πόρτες, οι πύλες, οι θύρες
Που ανοίγουν, που κλείνουν
Προσκαλούν, αποδιώχνουν
Ανθρώπους χωρίζουν
Ανθρώπους ενώνουν
*
Μ’ αρέσουν οι πόρτες
Που σαν τη ζωή ένα δώρο σου χαρίζουν
Και κλείνουν με τον θάνατο
*
Οι πόρτες την ελπίδα συμβολίζουν
Μια υπόσχεση αποτελούν
Για νέο ξεκίνημα
Για περιπέτεια
Για κάθε είδους δυνατότητα
Πραγματική ή φανταστική
ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Ο ζητιάνος που δεν απλώνει την παλάμη
Είναι πάντα εκεί, στην γωνία του πεζοδρόμου
Της ωραίας μικρής γερμανικής πόλης
Κοντά στο παλιό δημαρχείο
Απέναντι απ’το κατάστημα καλλυντικών
Απ’την ίδια πλευρά του μαγαζιού
Με τα ακριβά ρούχα
Έχει τα χέρια του δεμένα πίσω
*
Και τότε πώς το ξέρεις ότι είναι ζητιάνος;
Επειδή στέκεται πάντα στην ίδια θέση
Κι αν πάρεις την πρωτοβουλία να του δώσεις
Το χρήμα δεν το αρνείται
*
Ήταν ανέκαθεν εκεί, στο ίδιο σημείο
Με τα χέρια δεμένα πίσω
Ακόμα και πριν βγει ο νόμος
Κατά της επιθετικής επαιτείας
*
Σήμερα μου έδωσε την έμπνευση
Γι’ αυτό το ποίημα
Προκειμένου να τον ευχαριστήσω
Εγώ τον πλησίασα συνωμοτικά
Τον ανάγκασα με το βλέμμα
Να φέρει ένα χέρι μπροστά
Και τού ‘δωσα ένα δίφραγκο
ΒΑΡΙΕΣ ΑΠΟΣΚΕΥΕΣ
Είναι βαριές οι αποσκευές
Μίας ολόκληρης ζωής
Ταξίδια, τόποι, άνθρωποι, αισθήματα
Όλα τα ένιωσες, όλα τα είδες
Υπήρξανε επίσης και εκείνα
Που θά ’τανε καλύτερα να μην τα γνώριζες
Αλλά σε περιμέναν στη γωνία
*
Είναι βαρειές οι αποσκευές
Μα πρέπει να τις κουβαλήσεις
Κανένας αχθοφόρος δεν θα προσφερθεί να σου τις πάρει
Όσα κι αν τον πληρώσεις, δεν θα σ’απαλλάξει
Απ’ ό,τι μόνος σου στην διαδρομή φορτώθηκες
*
Όμως πόσο θα ήθελες
Ν’ αφήσεις τις βαλίτσες
Και πίσω να γυρίσεις
Άλλες επιλογές να κάνεις
Πιο πρακτικές, πιο ανάλαφρες
Πιο χρήσιμες, πιο ωραίες
*
Όμως πόσο θα ήθελες
Να ρίξεις λίγο έρμα
Να πάρει ύψος το αερόστατο του βίου σου
Αλλιώς να δεις τον κόσμο
Από ψηλά, από μακριά
