frear

Τρία ποιήματα – της Ελένης Δημητριάδου-Εφραιμίδου

Η ΑΛΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αν όταν τραγουδάς,
ενώνεις το απέραντο
και ένας άνθρωπος στον Βόρειο Πόλο
παύει να κρυώνει,
σταματάει το βήχα του,
ξεχνάει το ουρλιαχτό του,
βγάζει το παλτό του
γιατί ζεσταίνεται,
αν είναι ανώνυμα μαζί σου,
χορδή που πάλλεται,
αν το κενό κρύβει τους κραδασμούς του,
αν έχει τη δύναμη του ελάχιστου
κι η στάχτη είναι πλάνη
που διαλύει την αίσθηση,
αν μια χορδή
είν’ η πραγματικότητα,

τότε, δεν είναι πόνος
να πεθάνεις.

Σ’ ΕΝΑΝ ΝΑΡΚΙΣΣΟ ΗΓΕΤΗ

Όταν μιλάς, σαν να καλπάζεις μόνος,
να σκέφτεσαι και μένα
που υπάρχω εδώ
ταΐζοντας πουλιά,
χαράζοντας ονόματα
σ’ αυτήν την ομίχλη.
Ακίνητη σ’ αυτό το καθεστώς
με τα χέρια ανοιχτά.

Περιμένοντας αυταπάτες
και προπαντός απουσίες.

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Πιστεύω στη φυσαρμόνικα
που οι μαύρες τρύπες της
μεταμορφώνουν
τα αδιέξοδα του στήθους μας
και γίνονται αρμονία
τα κρεματόρια.

[Από τη συλλογή Δωριείς και ξυλοκόποι, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2014. Ζωγραφική: Jade.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη