frear

Βιογραφίες και γραφόβιοι – του Γιώργου Χουλιάρα

Αγαπητοί συγγραφείς, υπάρχει μια αξιόλογη ιστορία που έχω ζήσει προσωπικά, η οποία ξεκινά το 1948 και τελειώνει το 2014, η οποία είναι άκρως ενδιαφέρουσα και θα μπορούσε να γίνει βιβλίο, θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία. Επειδή ο ίδιος δεν διαθέτω συγγραφικό ταλέντο, αναζητώ κάποιον που θα ήθελε να γράψει αυτήν την ιστορία – έλεγε η επιστολή που λάβαμε στην Εταιρεία Συγγραφέων. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στο τηλέφωνο, συμπλήρωνε και ακολουθούσαν αριθμός τηλεφώνου και υπογραφή.

Ευθύς αμέσως έθεσα το ερώτημα που με απασχολούσε: Πού πρέπει να απευθυνθώ, στη δική μου περίπτωσή, καθώς έχω γράψει κάτι που θα ήθελα να το ζήσει κάποιος;

Και προχωρώ με ένα μικτό παράδειγμα. Από αριθμό τηλεφώνου, που καταλήγει σε 325, δέχθηκα περισσότερες από 330+165+3 κλήσεις επί 31 ημέρες (αριθμό που αντιστοιχεί στο άθροισμα των ψηφίων του τηλεφώνου), δηλαδή, κατά μέσο όρο 16 κλήσεις την ημέρα (χωρίς να υπολογίζω όσες έχω σβήσει) ενώ μάλιστα βρισκόμουν στη Φραγκφούρτη και την Κωνσταντινούπολη πριν επιστρέψω στην Αθήνα, τόπο καταγωγής του εν λόγω αριθμού.

Δεν μιλούσε κανείς και το τηλέφωνο έκλεινε όταν στην αρχή απαντούσα, πριν διαπιστώσω ότι επρόκειτο για τον ίδιο αριθμό, ενώ απάντηση επίσης δεν υπήρξε μια δυο φορές που κάλεσα τον αριθμό εγώ. Συνάδελφος που δεν μπορούσε να πιστέψει ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο, κάλεσε από άλλο νούμερο τον αριθμό και απάντησε διαταραγμένη, όπως αυθόρμητα τη χαρακτηρίσαμε, ή ασθενικά σπηλαιώδης γυναικεία φωνή που αρνήθηκε ότι τηλεφωνεί οπουδήποτε, καθώς δεν έχει χρόνο για κάτι τέτοιο, πρόσθεσε, γιατί είναι συγγραφέας.

Μεσολάβησε διάλειμμα δύο ημερών με πολύ λιγότερες κλήσεις, αλλά τα τηλεφωνήματα άρχισαν πάλι με την ίδια εμμονή. Δυστυχώς το κινητό μου δεν διαθέτει λογισμικό που επιτρέπει τον αποκλεισμό συγκεκριμένων αριθμών, ενώ δεν είναι πρακτικό να αλλάξω νούμερο (που πάλι θα μπορούσε να γίνει γνωστό) και η τηλεφωνική εταιρεία δεν μπορεί, είπαν, να αποκλείσει από το να καλούν μεμονωμένους αριθμούς.

Παρόμοια εμπειρία είχα παλαιότερα. Τα τηλεφωνήματα σταμάτησαν όταν έφυγα πάλι στο εξωτερικό, έχοντας μιλήσει με μια ηλικιωμένη φωνή που ζήτησε την κατανόησή μου για άτομο που χαρακτήρισε «θαυμάστρια» (του αριθμού τηλεφώνου μου, υποθέτω). Απευθύνθηκα σε φίλο μου συγγραφέα που είχε την ίδια εμπειρία και αναγκάστηκε να αλλάξει αριθμό τηλεφώνου, αφού η μάνα της τηλεφωνήτριας τον ικέτευσε να μην πάει στον εισαγγελέα. Το όνομά της είναι Αγάπη, μου είπε. Ζει στην Καλλιθέα. Τελείωσε Λύκειο στο Ψυχικό. Δεν ολοκλήρωσε σπουδές στη Νομική. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή.

Πολλοί νομίζουν ότι τα προβλήματα λύνονται όταν γίνονται λογοτεχνία. Εγώ νομίζω ότι δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα, αλλά δεμένοι άνθρωποι. Πείτε μου όμως τι να κάνω τώρα που έγραψα την ιστορία αυτή. Θέλετε να τη ζήσετε για εμένα;

[Πρώτη δημοσίευση. Η φωτογραφία από τη φετινή παράσταση του έργου ΡΑΜΟΝΑ travel / η γη της καλοσύνης της Γλυκερίας Μπασδέκη, που ανέβηκε στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής. ]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη