Μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΥΛΛΑ, ΧΑΕΝ 2009
Πασχίζω να τα θυμηθώ όλα—
τα ρούχα που φορούσε το 1975,
μαύρο παντελόνι, λευκό πουκάμισο, κοντά μανίκια.
Πασχίζω να θυμηθώ πού έκρυψε
την ψυχή του ‒κάτω απ’ το βιβλίο
που αγόρασε στη Χαέν, το 1939,
κάτω από το τραπέζι του μεγάλου σαλονιού με την ηχώ.
Πασχίζω να θυμηθώ τη στιγμή που άνοιξαν το σώμα του
για να του πάρουν τη θερμοκρασία ‒41 βαθμοί.
Πασχίζω να θυμηθώ τις φορές που αισθανόταν χαμένος
στη στενάχωρη γωνιά του
‒υπερβολικά μικρή για ν’ αναπνέει.
Πασχίζω να θυμηθώ πότε τον εγκατέλειψαν οι μνήμες του
‒η ζωή του χωρίς διαθήκες για αποσκευή
χωρίς αριθμό χαραγμένο στο μυαλό του.
Όταν δεν είχε ούτε ποτήρι, ούτε πιάτο, ούτε μαχαιροπήρουνα,
και χρησιμοποιούσε το ίδιο χάρτινο ποτηράκι,
το ίδιο χάρτινο πιάτο,
ένα μικρό πλαστικό πηρούνι,
μέχρι που η τελευταία του επιλογή ήταν να παραδοθεί-
μόνο τότε μου είπε
Ένα δέντρο με κόκκινα φύλλα είναι ικανό να σου ξεσχίσει την καρδιά.
Πασχίζω να τον θυμηθώ
χωρίς το ανοιχτό στόμα,
χωρίς τον θάνατο να κρέμεται απ’ τη γλώσσα του.
Πασχίζω να θυμηθώ
αυτά που μου είπε, λέξη προς λέξη
τη μέρα που κρύφτηκε από τον ήλιο:
ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο φως
που φέρνει και πάλι προς τα εδώ τον πόλεμο.
Όμως εκείνος ήδη το ήξερε:
η τέλεια σκιά δεν υπάρχει.
[Nάταλι Χάνταλ (Μπελέν, Παλαιστίνη 1969). Έχει ζήσει στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Καραϊβική, στη Λατινική Αμερική και στον αραβικό κόσμο. Έχει βραβευθεί με το Βραβείο του Ιδρύματος Lannan, το βραβείο Orden Alejo Zuloaga, το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου «Pen Oakland Josephine Miles», το «Gold Medal Independent Publisher Book Award» για το βιβλίο της Strange Love and Horses, όπως επίσης και με τιμητική αναφορά στο «Gift of Freedom Award», μεταξύ άλλων. Η ανθολογία Ποίηση ενάντια στην αβεβαιότητα, απ’ την οποία προέρχεται το ποίημα, κυκλοφορεί προσεχώς από τις εκδόσεις μας.]
