Μετάφραση: Χριστόφορος Λιοντάκης
Ι.
Στις τσουκνίδες και στις πέτρες.
Στα «αυστηρά μαθηματικά». Στα μισοφωτισμένα τρένα κάθε βράδυ. Στους χιονισμένους δρόμους κάτω από το άστρο του απείρου.
Πορευόμουν, περιπλανιόμουν. Κι οι λέξεις έβρισκαν με δυσκολία το δρόμο τους μέσα στη φοβερή σιωπή.
‒Στις λέξεις της υπομονής και της σωτηρίας.
ΙΙ.
Στην «Παναγία της εσπέρας». Στο μεγάλο πέτρινο τραπέζι πάνω απ’ τις μακάριες όχθες. Σε βήματα που συναντήθηκαν, ύστερα χώρισαν.
Στο χειμώνα πέρα από τον Άρνο. Στο χιόνι και στα τόσα βήματα. Στο παρεκλήσι Μπρανκάτσι, όταν νυχτώνει.
ΙV.
Και πάντοτε σε αποβάθρες της νύχτας, σε παμπ, σε μια φωνή που λέει Είμαι η λάμπα, Είμαι το λάδι.
Σ’ αυτήν τη φωνή που έσβησε από αναίτιο πυρετό.
Στον γκρίζο κορμό του σφενταμιού. Σ’ έναν χορό. Σ’ αυτές τις δυο κάμαρες, τις όποιες κάμαρες, που κρατούν γερά τους θεούς ανάμεσά μας.
[Από το βιβλίο Η αποθέωση του πραγματικού (Αφιέρωση, Αντι-Πλάτων, Οι τάφοι της Ραβέννας), που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, σε εξαιρετική μετάφραση του Χριστόφορου Λιοντάκη. Υπενθυμίζουμε ότι στο τεύχος 4 του περιοδικού μας έχουμε δημοσιεύσει εκτενή συνέντευξη που παραχώρησε ο Υβ Μπονφουά στο Φρέαρ. Ο πίνακας είναι του Μιχάλη Οικονόμου.).
