Ι.
Εδώ σκοτώθηκε ο τρελός, νέγρος Τζο. Είπαν, ήταν για γυναίκα η υπόθεση. Έπειτα, πως ο τρελός, νέγρος Τζο αυτοκτόνησε. Ορισμένοι δεν πιστεύουν τίποτε. Λεν πως συναντούν τον τρελό, νέγρο Τζο. Και άλλωστε ποτέ δεν βρέθηκε η κιθάρα του, ούτε τα μάτια του πάψαν να βάφονται ασημένια.
ΙΙ.
Η γυναίκα νεκροκεφαλή συχνάζει στον κάμπο. Με τα φουστάνια εποχές, ανάμεσα στις παπαρούνες και τους ψηλούς ήλιους, ξεχωρίζει η γυναίκα νεκροκεφαλή. Ο καιρός μυρίζει πορτοκάλι και όλοι ρωτούν γιατί χτυπούν έτσι πένθιμα οι καμπάνες. Στη στάση κάποιοι πάντα περιμένουν. Ρωτούν επίμονα ποιος έσπασε και τρομαγμένοι αναχωρούν, σαν δραπέτες, για την Αθήνα.
ΙΙΙ.
Η γυναίκα νεκροκεφαλή έπεσε μες στα νερά όταν ήταν νέα και όμορφη. Και έζησε εκεί όλες τις εποχές. Γνωρίζει μυστικά που δεν λέγονται και γίνονται θρύψαλα ή αστράφτουν, όπως μαχαίρι στη λάσπη. Η γυναίκα νεκροκεφαλή είναι πολύ μυστηριώδης. Οι περισσότεροι την αγαπούν για τούτο ακριβώς το πάθος της με τη σιωπή.
IV.
Σηκώθηκε ξαφνικός άνεμος. Δέσαν τα πανιά γερά και φύγαν. Σήκωνε σκόνη απ΄το γήπεδο και οι ποδηλάτες κόντρα στον καιρό περνούσαν με δυσκολία. Φούσκωναν τα σταφύλια και οι θάλασσες. Ο άγιος που δεν θα ξαναδώ και η νοσταλγία που είναι η δίψα της ψυχής. Κάποιοι έδειχναν. Σε εκείνα τα μέρη τραβούμε έλεγαν και λίγο λίγο μακραίναμε από το λιμάνι.
V.
Εκείνο που πεθύμησε ήταν το υπόστεγο με τη δροσιά του και το ραδιόφωνο αυτοκινήτου, προσαρμοσμένο στη σιδηροκατασκευή. Πλήθος τα εργαλεία, τα σταυρόλεξα και το πένθος. Όταν έφθασε λείπαν πια όλοι. Όμως το κλειδί στην πόρτα που ταλαντεύεται και όμως η Μαρία εκεί, με αίματα στα χέρια και τους αγαπητικούς της.
[Πρώτη δημοσίευση. Η φωτογραφία είναι της Veronika Pinke.]
