frear

Τὰ περὶ ἁγιοσύνης κι ἁγνότητος – τοῦ Κωνσταντίνου Κ. Χατούπη

Μὲ λένε Λαχανέα· εἶμαι διευθυντὴς τῆς φράγκικης σχολῆς τῶν καλογραιῶν. Χτισμένη στὶς ἄκρες του ἐπίνειου τῆς Ἀλχανίας, ἐκεῖ ποὺ ὁλημερὶς τὴν γλείφει ἡ θάλασσα κι ὁ ἥλιος τὴν παιδεύει, φιλοξενοῦσε γιὰ αἰῶνες τὶς ἄγουρες κι ἀνυποψίαστες τοῦ τόπου αὐτοῦ. Ὑπὸ τὶς ἐντολές μου καὶ μὲ τὸ θέλημα τῶν οὐρανῶν οἱ ἀδελφὲς διδάξανε τοὺς πιὸ αὐστηροὺς θρησκευτικοὺς κανόνες σ’ ὅλα τὰ κορίτσια μας. Κάθε ἐπιθυμία τους περνοῦσε ἀπὸ ἔλεγχο γιὰ νὰ περισωθῇ ἡ ἀρετὴ καὶ νὰ ἐξυψωθῇ ἡ ἐγκράτεια σὲ νόμο ζωῆς ἀπαράβατο.

Ἔτσι, πετύχαμε νὰ στραγγαλίσουμε στὰ ἐσώψυχα τῶν κοριτσιῶν μας τὸ καθετὶ ποὺ μόλευε τῆς σάρκας τὴν ἁγνότητα. Πετύχαμε νὰ παραδώσουμε στοὺς κόλπους τοῦ ἐπίνειου στρατιὲς θηλέων πρόθυμες νὰ θυσιάσουν το κορμί τους ἅ π α ξ, ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ ὑμέναιου, γιὰ νὰ φέρουνε στὸν κόσμο ἕνα κομμάτι κρέας, θυσία καὶ τοῦτο στὴ ζωή!»

Περάσαν μῆνες καὶ καιροὶ κι ἡ σχολὴ σφαλίστηκε, ὅπως σφαλίστηκαν γιὰ πάντα μέσα σὲ τοῦτες τὶς ψυχὲς οἱ ἀρχὲς τῆς ἁγιοσύνης, ποὺ ἀκόμα μεταδίδονται σὰν τὴ χολέρα ἀπὸ γυναικολάσι σὲ γυναικολάσι. Μὲ τὰ χρόνια, ὅμως, τὰ ἀρσενικὰ λάβαιναν ὑποψίες γιατί σὰν παράξενο πράγμα τοὺς φαινότανε ποὺ οἱ πλανομάτες καὶ λυγεροκάμωτες τοῦ τόπου δὲν φρόντιζαν γιὰ τὴν ἀντρική τους χρεία.

Μὲ μάτι ἄγριο ἀπ’ τὴν ἐπιθυμία καὶ τὰ ξεσπάσματα τῆς σάρκας μελετοῦσαν τὴ συμφορὰ ἐτούτη· καὶ τὸ κάναν καημὸ μεγάλο. Σὲ λίγο τὸ γέλιο ἔτρεχε ἀπ’ τὸ στόμα σὰν πύο ἀπὸ πληγή, ὥσπου στὸ τέλος ἄδειασαν οἱ δρόμοι κι ἀπ’ αὐτό. Μπροστὰ σὲ τούτη τὴν κακιὰ τὴν κρίση τὰ θηλυκὰ στεκόντουσαν μὲ μιὰ ξετσιπωσιὰ καὶ μὲ μιὰ ἔπαρση ἀδιανόητη.

Στὸ τέλος ξολόθρεψαν κάθε ὁρμὴ καὶ πειρασμό! Ὅσοι δὲν ἐπιδόθηκαν σ’ ἐνδιαφέρουσες κτηνοβασίες βυθίστηκαν στὸ σκότος τῆς ἀρρώστιας καὶ τῆς τρέλλας ἢ ἀκολούθησαν τὰ χνάρια τοῦ θανάτου…

[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη