Ο τραγικός άνθρωπος προ του ορίου οδυνάται. Ο πιστός άνθρωπος πιστεύει στο όριό του, δηλαδή του έχει εμπιστοσύνη. Επειδή από την άλλη μεριά ακούει τη φωνή του Θεού. Και είναι η γνήσια, η αυθεντική όσο συγκλονιστική και να είναι. Ενώ ο τραγικός άνθρωπος πέραν του ορίου του αντικρίζει την άβυσσο του μηδενός. Μήπως και ο Θεός του πιστού είναι ένα μηδέν; Όχι. Με εμπιστοσύνη λέγει πως είναι ο Θεός. Μήπως η άβυσσος που ανοίγεται πέραν του ορίου του είναι η άβυσσος του δαιμονικού; Όχι. Με εμπιστοσύνη λέγει πως πρόκειται για την άβυσσο του Θεού. Γι’ αυτό δεν μιλάει, γι’ αυτό δεν αποφεύγει την κοσμική μοναξιά του. Διότι αυτές είναι οι οριακές συνθήκες συναντήσεως με τον Θεό· Η σιωπή, ο φόβος και η μοναξιά – το απόλυτο θα το συναντήσεις απόλυτα.
[[Από τα Δυτικά της Εδέμ του Χρήστου Μαλεβίτση. Υπενθυμίζουμε την αυριανή ημερίδα που διοργανώνει το Φρέαρ σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Φίλων Χρήστου Μαλεβίτση. Το πρόγραμμα εδώ.]
