frear

Δύο ποιήματα του Κώστα Λιννού

 

ΣΟΥΝΙΟ, ΝΑΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

Είδαμε πρώτα τον ίσκιο στο μάρμαρο∙

Ένα σύννεφο ταξιδεμένο, καθώς φαινόταν, πολύ καιρό στην ερημιά

Μάς θύμισε την αγάπη μας για τους μακρινούς ουρανούς−

Στο βαθούλωμα στην αρχαία κολώνα ο αέρας έτριβε

Τον ήλιο που περίσσεψε απ’ τα χαρισμένα λουλούδια και τα γερτά

    καΐκια

Κι η θάλασσα σαν περασμένη στις ραβδώσεις της πέτρας

Σ’ άλλη ζωή ξαναγεννούσε τα ψάρια

Στο μυθικό δάσος που ήταν ο καθένας κάποτε

Αχολογώντας τ’ άφρισμα του κρασιού στο στρίψιμο των κυμάτων

   μνήμη λαμπρής μέρας.

 

Η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗ

Ωραία που γυαλίζει στον ήλιο το βερνίκι στις ξύλινες πολυθρόνες

    τους! Δε θυμούνται πιά γιατί ’ναι μαζί

Γίναν τόσα· απ’ τα χρόνια τα στάχυα γέρασαν∙ τα σεντόνια τόσες

    φορές ξέστρωτα με το άρωμα των κορμιών τους, σε κόσμους

    γεμάτους ωδές, ενυδρεία, και παξιμάδια βρεγμένα με κρασί.

Λογαριάζουν: Τούτο το σούρουπο, αυτός ο ήλιος, τόσος θαυμασμός

    και ουρανός, κι ορίζοντες με χωράφια εκκλησίες κι έρημα

    δέντρα…

Τα χέρια τους πλησιάζουν αργά− οι λαμαρίνες του

    αυτοκινήτου γυαλίζουν− «Είμαι η γυναίκα σου…» του λέει∙

«Είμαι ο άντρας σου…» τής αποκρίνεται.

Άνεμος με μυρωδιά βενζίνης φέγγει στα γκρίζα της μαλλιά

Που κυματίζουν σαν τη θάλασσα των παιδικών του χρόνων

Γιατί γι’ Αυτόν, ο ουρανός είν’ αιχμαλωσία· και το πρόσωπό

    Εκείνης, παράθυρο χωρίς κάγκελα

Η αυτοκρατορία των ματιών τους είν’ η δικιά τους αγάπη.

Μέσα στην ησυχία τα βουνά στο βάθος παίρνουν να σκοτεινιάζουν

    δίχως αύριο.

Όλα τόσο μακρινά πιά, και το σπιτικό παγωτό είναι μια μικρή

    χαρά∙ όμως ίσως θυμηθούνε− πόση φωτιά αλλοτινή

Τα αδέξια σιδερωμένα, μα καθαρά ρούχα της πρώτης τους

   συνάντησης.

 

[Από το βιβλίο Μετασχηματισμοί Γ´ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη]

 

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη